In Noord-Korea zwerven tienduizenden kinderen op straat. Hun ouders zijn opgepakt, gevlucht of omgekomen van de honger. De weeskinderen zoeken elkaar op. Ze houden zich in leven door gras te eten, boomschorspap te maken en voedsel te stelen, meestal van de zwarte markt.

Noord-Koreanen noemen hen „kotjebi’s” ofwel zwevende zwaluwen. Dat is geen koosnaampje. De kinderen worden gezien als parasieten van de maatschappij. Als ze in handen komen van de autoriteiten, komen ze terecht in weeshuizen waar te weinig voedsel is om hen in leven te houden.

Naar China gaan, is voor Noord-Koreanen een groot risico. „De grens tussen Noord-Korea en China is zo strikt bewaakt dat het erg moeilijk is voor kinderen te ontsnappen”, zegt Open Doors-medewerker Sun-Hi, die om veiligheidsreden niet haar echte naam kan noemen. „En nu opeens duiken deze kotjebi’s op in China. Het geeft aan hoe hoog de nood is in Noord-Korea.” Eerder deze maand werd bekend dat ook volwassen Noord-Koreanen op de vlucht zijn, hetzij door honger, hetzij door onderdrukking.

Open Doors heeft in China verschillende opvanghuizen om Noord-Koreaanse vluchtelingen te helpen en christenen te trainen. Daardoor is Open Doors in staat om deze weeskinderen te ondersteunen. Zij lopen het risico te worden opgepakt en teruggestuurd. Als dan blijkt dat ze contact hebben gehad met christenen, kunnen ze zelfs zwaar gemarteld of ter dood gebracht worden.

Sun-Hi en haar contacten zorgen voor één groep weeskinderen in China. „Deze kinderen verplaatsen zich bijna dagelijks. Altijd zijn ze op de vlucht. Zelfs in China zijn ze niet veilig, want China erkent niet dat het om politieke vluchtelingen gaat. Ze sturen de kinderen terug. In Noord-Korea worden ze opgesloten.”

Ook in China zijn de omstandigheden waarin de kinderen leven verschrikkelijk. Sun-Hi: „Het doet pijn hen te zien. De kinderen zijn tussen de zes en twintig jaar oud. Hun gezichten zijn vuil en hun kleren versleten. Dat wil zeggen: als ze kleren hebben. De meesten komen halfnaakt in China aan, omdat ze alles hebben verkocht behalve hun ondergoed. Ze slapen op vieze, doorweekte matrassen. Ik heb hun plastic zeil gegeven zodat ze tenminste nog een beetje kunnen schuilen tegen de regen. We geven ook kleding en voedsel. Doen we dat niet, dan gaan ze stelen en worden ze waarschijnlijk gepakt.”

Open Doors hoopt dat de internationale gemeenschap China zo ver kan krijgen om Noord-Koreanen te beschouwen als politieke vluchtelingen en niet als economische vluchtelingen. Tot nog toe weigert China de gevluchte kinderen als politieke vluchtelingen te zien, omdat het de stabiliteit van het Noord-Koreaanse regime ondermijnt en China geen onrust in de regio wil.