Het model is toegepast op de vijf boeken van Mozes oftewel de Pentateuch:

Genesis, Exodus, Leviticus, Numeri en Deuteronomium. Het bleek daar te werken.

De algoritme vergelijkt delen van de tekst die overeenkomen (synoniemen) en combineert die bijvoorbeeld met woorden die op vooronderstellingen wijzen. Door dergelijke sets van woorden elders in de Bijbel te zoeken stellen de onderzoekers dat zij tekstdelen die eenzelfde stijl hebben, kunnen groeperen.

Om de algoritme te testen hebben de wetenschappers het model ook toegepast op de Bijbelboeken Jeremia and Ezechiël, boeken waarvan theologen stellen dat zij door verschillende auteurs zijn geschreven. De computer wist aan te duiden welke passages van de verschillende auteurs waren. Die gegevens klopten met de breed aanvaarde theorie over het auteurschap van deze Bijbelboeken.

De wetenschappers benadrukken dat de algoritme niet precies kan aangeven hoeveel auteurs de Bijbel kent, maar het programma kan wel aantonen waar stijlen wisselen.

Aan het onderzoek werken onder anderen mee: Navot Akiva en Nachum Dershowitz van de Tel Aviv University en zijn zoon Idan Dershowitz van de Hebrew University in Jerusalem.