Annet zichbaar in haar sas in kopieer- en cadeauwinkel Siloah
Het is gezellig druk in de kopieer- en cadeauwinkel De Firma in Rijssen, waar cliënten van de reformatorische gehandicaptenorganisatie Siloah werken. Op een tafel liggen de A3-vellen van het kerkblad van de plaatselijke hervormde gemeente. Annet Kwintenberg (36) heeft kort daarvoor de „e-mail opgehaald” en de „kerkbodeberichten geprint.” Met een groot nietapparaat bevestigt ze de vellen papier aan elkaar. Ze is zichtbaar in haar sas met haar taak. „Ik doe dit klusje elke week, het is ontzettend leuk om te doen.” Vrijwilliger Jan de Jong uit Wierden vouwt de kerkbodes tot een handzaam formaat. Hij vindt het „een voorrecht” om eens per week in het winkeltje te helpen. „Het omgaan met deze mensen geeft me veel vreugde.”
Intussen schuift Petra ten Bolscher (26) aan tafel naast De Jong. Ze heeft zojuist boodschappen gedaan. „Ha, opa”, begroet ze haar buurman. Met recht, want De Jong kreeg vorige week een tweede kleinkind, Joost. Ze wijst naar het borstzakje van de vrijwilliger. „Wat zit erin? Snoepjes?” Joviaal werpt De Jong wat snoepgoed op tafel. Petra doet graag boodschappen. Groepsleidster Irene Schoonhoven (36) stuurt haar er de hele ochtend opuit. „Ze geniet daarvan, maakt onderweg een praatje en komt dan weer hier. Ik zoek telkens iets waarvoor ik haar op pad kan laten gaan.”
Intussen rinkelt de telefoon. Ina Pluimers (44) mag de oproep aannemen. „Hallo, Jaap, hoe is het? O, je wilt Irene spreken? Die is even aan de andere lijn.” Als het gesprek achter de rug is, zegt ze met een grijns op haar gezicht: „Ik heb het druk vandaag, man: telefoondienst, klanten in de winkel helpen en tussendoor het eigen personeelsblad van Siloah nieten.” Ze loopt naar de ruimte achter de winkel en laat zien hoe het machinaal inbinden van het tijdschrift in zijn werk gaat.
Dan moet ze alweer naar de winkel. Er is een klant. Ina staat haar vriendelijk te woord. Margreet Haase uit Rijssen koopt een cadeautje. „Regelmatig kom ik hier. Ik geniet enorm van de contacten met de mensen die hier werken.”
Annet is intussen klaar met het nieten van de kerkbode. Ze tilt het robuuste apparaat met een grote zucht naar de andere ruimte. „Loeizwaar dat ding”, moppert ze. Bij de balie meldt zich een oudere man. Hij wil allerlei documenten dubbelzijdig gekopieerd hebben en maakt een lolletje met de altijd spraakzame Ina. Als hij hoort over de fooienpot naast de kassa, werpt hij er geld in. Ina straalt.
„We gaan als groep naar een terrasje als de inhoud van het potje het toelaat”, zegt begeleidster Irene. Ze is dolenthousiast over haar werk met de mensen om haar heen. „Waar vind je nog een baan met zulke leuke contacten en collega’s? Ik zou dit voor geen goud willen missen.”
Dit is het tweede deel in een serie over werkplekken waar mensen met en zonder verstandelijke beperking elkaar ontmoeten. Volgende week deel 3.