Bor, jarenlang evangelist in het Belgische Gent en nog steeds hoofdaalmoezenier van de rijksgevangenis, sprak over ”Pastoraat aan mensen in de marge”. Buitenstaanders beseffen niet altijd dat in de gevangenis een harde cultuur heerst, aldus Bor. Gevangenen proberen zich onkwetsbaar te maken door hun zwakheid niet te laten zien. „Als ik kies voor het leven met God, wie vangt mij dan op?” zo vertelde een gedetineerde hem eens in tranen.

Het is nodig dat mensen hun schuld onder ogen zien, maar daarbij zijn veel belemmeringen, aldus Bor. „Er is veiligheid nodig, maar de gevangenis biedt het tegendeel.” Schuld wordt vaak gerelativeerd. De gevangenisstraf wordt aanvaard, maar niet de gevolgen voor het slachtoffer of de familie van het slachtoffer. „Als iemand schuld aanvaardt, komt er ook oog voor het slachtoffer.”

Schuld is iets reëels dat je als pastor gericht moet aanwijzen, stelt de evangelist. Dat moet wel met tact gebeuren. Het mooiste voorbeeld vindt hij in de geschiedenis van Nathan, die David zijn schuld aanzegt door een verhaal te vertellen. Als David daarop reageert, haakt de profeet erop in: „Gij zijt die man!” Bor: „Gebruik het ogenblik dat de Heilige Geest je aangeeft in het gesprek.”