„Op een bankje zaten wat oude vrouwtjes, met spiedende ogen vanonder de drie lagen hoofddoek. Ze kennen mijn weekplanning uit hun hoofd en elke wijziging wordt bijgehouden! Ze hebben ook niet zo veel anders om naar uit te kijken.

De evangelist ging echter serieus op mijn reactie in: „Weet je dat in de tijd van het communisme één op de drie mensen werkten voor de Securitate (de Roemeense geheime dienst)?”

Regelmatig wordt er nog over het communisme gesproken. Zo vertelde een christen: „Kerkleiders waren verplicht om het communisme in de kerk te promoten. Als je dat niet wilde, kwam je in de gevangenis terecht. Zo ontstonden er veel ‘ondergrondse’ kerken. Ooit probeerde een spion in zo’n ondergrondse kerk te integreren; na enkele diensten kwam hij echter zelf tot geloof. Toen hij na een aantal weken de geheime politie moest inlichten wat hij ontdekt had, besloot hij om te vertellen dat hij tot geloof was gekomen, ongeacht de gevolgen. Tot zijn stomme verbazing kwam hij er toen achter dat de predikant van de gemeente een belangrijke positie binnen de Securitate innam… Wat een schok moet dat geweest zijn! De ‘spion’ belandde direct in de gevangenis, de predikant ging door met zijn dubbelleven.””