In een interview met Elam Ministries, een organisatie die zendingswerk verricht in Iran, vertellen de twee christelijke vrouwen over hun verblijf in de beruchtste gevangenis van Iran. Het is het eerste interview sinds hun vrijlating in november 2009.

Amirizadeh: „Het ergste vond ik de executie van twee van onze medegevangenen. Ik had zoiets nooit meegemaakt. Eén van hen was mijn kamergenoot. We hadden veel tijd samen doorgebracht. Op een dag namen ze haar mee om te worden geëxecuteerd. Een week lang was ik in een shock omdat het doden van een mens zo makkelijk is. Ze leefde met ons, een medemens. Ik zag haar elke dag, we groeten elkaar. De volgende dag was ze er niet meer. Er hing er een geest van dood en verderf over de gevangenis. Verschrikkelijk.”

Amirizadeh zegt dat ze van tevoren niet had vermoed dat de Evingevangenis zo erg zou zijn. „We hadden er voordien wel over gesproken. Maar wat ons overkwam ging onze ergste verwachtingen te boven. We werden opgesloten in een smerige kamer. We konden de angst in elkaars ogen zien. We baden en wat ons kalmeerde was de aanwezigheid van God en de vrede die Hij ons gaf.” Volgens Amirizadeh is het makkelijk om te zeggen dat je je leven voor de Heere wil geven. „Ik heb altijd gedacht dat het een privilege zou zijn om mijn leven te geven voor de Heere. Ik wist zeker dat als mij dit zou overkomen, ik daar verheugd over zou zijn. Maar vrees kwam over ons. Alleen door de macht van God lukte het ons deze te boven te komen, en onze kracht te vernieuwen.”