De klokken van Arnemuiden vormen het op een na oudste carillon van Nederland. Het klokkenspel is oorspronkelijk afkomstig uit het klooster Roosendale te Walem, bij Mechelen in Vlaanderen. De beroemde Mechelse klokkengieterij Van der Ghein heeft ze halverwege de 16e eeuw gegoten.

In augustus 1582 kocht het stads­bestuur van Arnemuiden het carillon uit het –toen juist verwoeste– klooster Roosendale. Het werd in januari 1583 in de toren van de toenmalige kruiskerk van Arnemuiden gehangen. Het carillon bestond uit een klok uit 1553, acht klokken uit 1554, een klok uit 1556 en een klok uit 1573. Het werd in 1583 uitgebreid met negen nieuwe klokken, zodat het –inclusief de grote luidklok van 1518– in totaal 21 klokken telde.

In 1885 verkocht de gemeenteraad –tot grote ergernis van de Arnemuider bevolking– het klokkenspel aan een koopman in oud ijzer. De reden was dat het niet meer goed bruikbaar was in de nieuwe kerktoren.

Van 1886 tot 1962 hing het in de Oostertoren van het Rijksmuseum te Amsterdam. In 1969 stelde het Rijksmuseum negen van de elf overgebleven klokken in eeuwigdurend bruikleen aan de gemeente Arnemuiden. Sindsdien hangt het gerestaureerde en uitgebreide carillon in de Arnemuidense kerktoren.

De twee overige klokken kregen een plaats in het Beiaardmuseum te Asten. Het is het bestuur van het Oudheid­kundig Museum gelukt de klokken gedurende dit museumseizoen, „en hopelijk voor langere tijd”, in bruikleen te krijgen van het museum.