„En als zij dit hoorden, werden zij verslagen in het hart, en zeiden tot Petrus en de andere apostelen: Wat zullen wij doen, mannen broeders?” „Mannen broeders” noemen zij hen, zoals Petrus hen had genoemd, vers 29. Het is veeleer een benaming, door vriendschap en liefde ingegeven, dan een eretitel.

Evangeliedienaren zijn geestelijke artsen, zij behoren geraadpleegd te worden door hen wier geweten gewond is; en het is goed voor de mensen om vrij en gemeenzaam te zijn met hun leraren – zoals mensen met hun broeders, die voor hun ziel zorgen als voor hun eigen ziel.

„Wat zullen wij doen?” Zij spreken als mensen die in verlegenheid zijn, die niet weten wat te doen; zij zijn verrast en overvallen. „Is deze Jezus, Die wij gekruisigd hebben, beide Heere en Christus? Wat zal er dan worden van ons, die Hem gekruisigd hebben? Wij zijn verloren!”

Er is geen ander middel om gelukkig te zijn dan door onszelf rampzalig en verloren te zien. Als wij vinden dat wij in gevaar zijn van voor eeuwig verloren te gaan, dan is er hoop dat wij voor eeuwig behouden worden, maar eerder niet.

Zij die van zonde overtuigd zijn, wensen te weten wat de weg is tot vrede en vergeving.

Matthew Henry, predikant in Engeland

(”Verklaring van het Nieuwe Testament”, 1714)