Een malariamug kan van tientallen meters afstand mensen opsporen via de kooldioxide in de lucht die wij uitademen. Op weg naar het doelwit laat de mug zich in de laatste meters echter leiden door de geur van bacteriën die op de huid van de voet leven. Die zweetgeur is voor de mug zelfs sterker dan de kooldioxide.

Het onderzoek verklaart waarom muggen niet rond de mond steken, maar vaak bij de enkels en voeten. De Wageningse wetenschapper ziet mogelijkheden het zoekgedrag van de malariamug te verstoren en zo de verspreiding van malaria tegen te gaan.