Dat blijkt uit onderzoek waarover psychologen van de Rijksuniversiteit in Groningen (RUG) donderdag publiceerden in het online wetenschappelijke tijdschrift PLoS ONE.

De onderzoekers lieten proefpersonen tijdens het luisteren naar muziek verschillende smileys zien. „Tijdens de vrolijke muziek herkenden de proefpersonen vaker de vrolijke smileys en tijdens de droevige muziek herkenden ze de droevige smileys. Opvallender nog was dat mensen ook smileys zagen die overeenkwamen met de muziek die ze hoorden, terwijl die er niet waren”, aldus onderzoeker Jolij van de RUG gisteren. Dit onderzoek laat zien hoe hersenen omgaan met informatie die ze binnenkrijgen. „Hersenen werken dus niet als een videocamera”,

„De verwachting van degene die kijkt, speelt mee met wat hij ziet. Dat werkt ook zo als je je tuin instapt en weet dat er een aantal fietsen staat. Zie je dan uit je ooghoek iets met een vergelijkbare structuur, dan concludeer je dat het een fiets is.”

De bevindingen zouden nuttig kunnen zijn voor bestudering en behandeling van verschillende aandoeningen, bijvoorbeeld autisme. „Autisten zien bepaalde gezichtsuitdrukkingen wel, maar kunnen die vaak niet interpreteren. Als ik iemand zie die lacht, concludeer ik dat die persoon vrolijk is. Als een autist zo iemand ziet, ziet hij iemand wiens mondhoeken omhoog gekruld zijn. Maar de koppeling met vrolijkheid maakt hij niet.” Aan autisme zou een waarnemingsstoornis ten grondslag kunnen liggen, denkt Jolij.