„…werd er een grote hongersnood in datzelve land, en hij begon gebrek te lijden.” De hele wereld kon de verloren zoon niet overreden. Hij dacht dat hij van zijn eigen deel kon leven. Zo ging hij heen en toen hij de wereld beproefd had en geen hulp kon krijgen, beleed hij eindelijk dat het beter was zich ter beschikking van zijn vader te stellen. Toen zag hij dat het huis van zijn vader toch goed was en dat de kinderen en dienstknechten in het huis van zijn vader gelukkig waren. Zij hadden immers overvloed van brood. Zo is hij gedwongen om weer te keren. Zo is het ook met vele arme, ellendige zielen. Alle beweegredenen onder de hemel kunnen hen niet geruststellen. Al de middelen in de wereld kunnen hen niet van zichzelf afbrengen. Wij zeggen hun dagelijks dat zij genade, kracht, noch vergeving van zichzelf moeten verwachten. We spreken hen aldus aan: Gij wilt vrede van de consciëntie, vergeving van de zonde en verzekering van Gods liefde hebben. Vanwaar wilt u die hebben? U wilt ze hebben van uw plichten? Maar het is niet bidden en vrede, noch horen en vrede. Het is barmhartigheid en vrede (2 Johannes 1:3). Daarom, ga heen tot de Heere Jezus opdat u barmhartigheid van Hem mag verkrijgen.

Thomas Hooker, predikant te Hartford (VS) (”De heilzame wanhoop”, 1678)