De Stichting Kerkelijk Kunstbezit baseert haar waardering op het formaat van de borden, de lange ononderbroken lijst met namen en het gegeven dat de voorheen vaste borden afwijken van de gebruikelijke losse predikantenborden. Deskundigen van SKKN denken dat de borden stammen uit de tweede helft van de achttiende eeuw.

De kolossale predikantenborden –zo’n 6 bij 6 meter– hingen tot 1929 aan een wand in de hervormde kerk van Poortugaal. Vanwege een restauratie van het bedehuis moesten ze wijken. Na veel omzwervingen belandden de borden uiteindelijk in een oude legerloods, tussen de spullen van de plaatselijke rommelmarktvereniging.

Esther Slegh, antikraakbewoner van het voormalige defensiecomplex, schrok toen ze de afgedankte borden in de vochtige loods zag staan en besloot tot actie over te gaan. Verschillende musea, waaronder het Historisch Museum uit Rotterdam en het Catharijneconvent uit Utrecht, toonden interesse na een telefoontje van Slegh.

Vooralsnog blijven de borden echter in Poortugaal. De plaatselijke hervormde gemeente, de Stichting Kerkelijk Kunstbezit en andere betrokkenen onderzoeken nu welke (financiële) mogelijkheden er zijn voor conservering en restauratie van de borden. Ook zoeken ze een nieuwe tijdelijke opslaglocatie. Lokale historici gaan onderzoek doen naar de geschiedenis van de borden.