Dat zei Kees van Vianen, directeur van het Landelijk Contact Jeugdwerk Christelijke Gereformeerde Kerken (LCJ), gisteren tijdens een bijeenkomst van de Bond van Christelijke Gereformeerde Vrouwenverenigingen (BCGV) in Nijkerk. Hij sprak tijdens een eerste gezamenlijke presentatie van het LCJ en de Christelijke Gereformeerde Jongeren Organisatie (CGJO).

Enige tijd geleden kwam in de Christelijke Gereformeerde Kerken het Platform Opvoedingsondersteuning van de grond. Daarin nemen naast de CGJO en het LCJ de BCGV, de Bond van Christelijke Gereformeerde Mannenverenigingen en het deputaatschap kerkjeugd en onderwijs deel.

Reinier Sanders van de CGJO zei gisteren desgevraagd blij te zijn met de samenwerking. „Wil je daadkrachtig zijn, dan moet je dingen samen doen. Beide jongerenorganisaties willen dienstbaar zijn. We zien dat jongeren de samenwerking waarderen. Op het gebied van opvoeding en van kerkverlating door jongeren kunnen we veel samendoen.”

Van Vianen beaamde dat: „Ik vind het belangrijk om met de CGJO samen op te trekken op die gebieden waar dat mogelijk is. Het heeft geen nut om de verschillen telkens weer te benadrukken als dat niet nodig is. We kunnen beter kijken naar wat we samen kunnen doen. De nood is groot. Als het zo doorgaat, gaat het op veel plaatsen niet goed met de opvoeding.”

De twee hielden samen een interactieve presentatie. Er zijn zorgen over de jeugd, zei Van Vianen. Hij gaf aan dat het hard nodig is om de handen ineen te slaan. „Een reformatie van onze gezinnen is nodig.”

Sanders gaf –aan de hand van een filmpje– een korte presentatie over de ”next generation”, de generatie die over tien jaar volwassen is. „Kerken verliezen invloed op ons, jongeren, omdat ze druk, druk, druk zijn. Ze lopen het risico om ons kwijt te raken. Neem ons zoals wij zijn. Heb je over tien jaar het verschil gemaakt?” zo luidden de hartenkreten van de jongeren in het filmpje.

Het moet in de gezinnen weer over God gaan, zei Van Vianen. „We moeten God en elkaar liefhebben.” Hij haalde een jongere aan die zei dat bij hem thuis nooit werd gesproken over liefhebben. Alleen in het poëziealbum stond: „Van je liefhebbende moeder.” Van Vianen: „Een druppel liefde van God zet het hart van mensen in vuur en vlam.”

Sanders gaf een schets van de ontwikkeling van kinderen onder de twaalf jaar. „De eerste twaalf jaar zijn van levensbelang. De ervaringen van die tijd nemen jongeren mee in hun rugzak. Vertel de verhalen aan hen vanuit het hart, ook de minder mooie dingen. We hoeven niet net te doen alsof we alles weten en alles goed doen.”

Van Vianen benadrukte het belang van huisgodsdienst. Hij pleitte ervoor om niet met oppervlakkige gesprekken genoegen te nemen. „Als de jeugd naar Jan Smit of Lady Gaga luistert, leg er dan de Bijbel naast en ga erover in gesprek.”

Na de presentatie praatten de vrouwen in groepen over een aantal stellingen over opvoeding. In een van de groepen ging het gesprek over het betrokken houden van jongeren. Een vrouw die catechese geeft, vertelde dat in haar groep jongeren van ongeveer vijftien jaar niet meer wilden zingen. Toen vroeg zij de groep: „Als jullie op het voetbalveld wel kunnen zingen, waarom doen jullie het dan hier niet?” Het bleef even stil en daarna zongen de jongeren mee.