„Voorgaan in kerkdiensten is iedere keer maatwerk. Dat geldt ook het gebruik van de formulieren. We hebben gelukkig een set gedegen formulieren die gewoon voorgelezen kunnen worden, ook toegespitst en aangepast.

Het niveau van de kennis neemt aanzienlijk af en het steeds weer voorlezen van de formulieren kan tegen dat verlies een dam opwerpen. Als dat voorlezen niets lijkt uit te halen, is puur afschaffen verlies. Ga vooral niet over tot het invoeren van doopzondagen. Het is een aangename verrassing onvoorbereid met een extra volle kerk geconfronteerd te worden, een vrolijke foto van de baby op de beamer en een gewone preek waarin de doop wel z’n plaats krijgt, maar vooral de geregelde Woordverkondiging doorgaat. Een doopdienst krijgt onherroepelijk iets sjabloonmatigs. Ook laat je in je keus voor het tijdstip van het aanvragen van de doop zien dat je oog hebt voor de waarde van de doop! Gods grote beloften, betekend en verzegeld aan het hoofdje van zo’n superklein mensje. Met dat geschenk staat God klaar vanaf het moment van de geboorte. Dat ga je ‘ophalen’ en je laat God geen dag langer wachten dan nodig is: de doop zo spoedig mogelijk (volgens afspraak, art. 56 K.O.). Een mooie ontwikkeling: méér onderwijs en pastoraat rond de doop dan in de tijd dat de vraag of je de doop niet uit gewoonte had aangevraagd, nog een serieuze vraag was. Tegelijk een pleidooi niet een liturgische en onderwijzende verliespost te gaan creëren door het lezen van formulieren af te schaffen. Maak wat moois van wat je hebt.”

De Waarheidsvriend

Jarenlang was hij journalist bij deze krant. Vorige week deed ds. B. L. P. (Ben) Tramper intrede als predikant van de hervormde gemeente in Driesum. De Waarheidsvriend (orgaan van de Gereformeerde Bond) sprak met hem, alsook met ND-redacteur ds. D. Schinkelshoek, parttimepastor in Zoelen.

„Driezum, in de Noord-Friese wouden, is „een hartelijke, betrokken en overwegend jonge gemeente. Van de zes broeders van de kerkenraad zijn er vijf dertiger. Je hebt er een ouderen- en een jongerenlaag; de middenmoot is wat zwakker vertegenwoordigd”, vertelt ds. Tramper.

Waar zal de focus van uw werk liggen?

„De kernvraag in het leven van mensen is de bestemming van hun ziel. Als je mag weten het eigendom van Christus te zijn, straalt dat af op de omgeving. Wanneer je weet dat God Zijn Zoon heeft gestuurd om jouw persoonlijke zonden op zich te nemen, kan het niet anders of je bent een zoutend zout en een lichtend licht. Op dat vlak ligt de focus van mij naar de gemeente toe. Men is in Driezum bezig met huiscatechese voor randkerkelijken en dat zou ik graag uitbouwen. Ik hoor dat er veel vragen en onzekerheid zijn. Het komt aan op wijsheid, voorzichtigheid en vrijmoedigheid naar de mensen toe.”

U was ruim 22 jaar journalist bij het Reformatorisch Dagblad. Welke relatie ziet u tussen het werk van journalist en van predikant?

„Een belangrijke overeenkomst is het luisteren en goede vragen stellen. Je probeert te kijken wat er in iemands hart leeft. Het verschil is dat je als journalist doorvraagt. In het pastoraat moet je oppassen dat je niet iemand zodanig bevraagt dat hij zich onveilig gaat voelen. Een andere overeenkomst is dat je probeert te doorgronden wat iemand zegt en dat je je ervoor hoedt de dingen zelf in te vullen. Ik heb veel nagedacht over de vragen van het lijden. Als je bij mensen komt, hoor je aangrijpende dingen over wat ze hebben meegemaakt, je vraagt hun hoe ze ermee om zijn gegaan, in het gebed en wat het Woord voor hen heeft betekend.” (…)

Hoe denkt uw gezin in de gemeente te staan?

„Betrokken, positief en open naar de gemeente toe. Hun vragen zijn onze vragen, hun onzekerheden zijn onze onzekerheden. Hun zoeken is ons zoeken. Maar bij dit alles wil ik nagaan welke wegen het Woord ons wijst.””