„Het regime probeert betogers te belemmeren naar het centrum te komen. Het treinverkeer is helemaal stilgelegd en op de invalswegen hebben militairen blokkades opgeworpen. Toch staan er om elf uur al meer dan tienduizend mensen op het Tahrirplein. Niet alleen jongeren. Ik zie ook ouderen en zelfs hele gezinnen. Anderen dragen voedsel en water aan. Er is geen leiding maar men is één. Er heerst een uitgelaten sfeer. Lang niet iedereen is blij met de opstand van het volk, gewone mensen in de straat vertellen me dat de demonstranten niet namens hen spreken. Zij maken zich meer zorgen om het dagelijks eten dan om de positie van Mubarak. De sfeer in het centrum van Caïro, maar ook in Alexandrië naar ik verneem, is aan de andere kant ook wel meer gespannen dan maandag. Voor het eerst hebben ook voorstanders van Mubarak zich laten zien op het Tahrirplein. Ze roepen: „Nee! tegen de verraders”, waarmee ze doelen op de massa’s die roepen om het onmiddellijke aftreden van Mubarak. Bij het ingaan van het uitgaansverbod om drie uur vliegen, net als maandag, twee F-16’s opvallend laag over het centrum van Caïro onder luid boegeroep van de demonstranten. Maar die zijn vastbesloten net zo lang te blijven protesteren tot Mubarak weg is. Al moet dat weken duren.”