„Universiteiten verspillen wetenschappelijk talent”
Talentvolle wetenschappers aan wie een vaste baan is beloofd door een universiteit, krijgen die lang niet altijd. Onderzoekers die ruimschoots voldoen aan de afgesproken prestatie-eisen krijgen vaak alleen tijdelijke contracten. Een vaste aanstelling is vooral een kwestie van toeval. Dat blijkt uit het rapport ”Op het juiste moment op de juiste plaats”, dat het Rathenau Instituut eerder deze maand publiceerde.
Onderzoekster Barbara van Balen ontdekte dat er weinig systeem zit in het behouden van de beste mensen als werknemer aan universiteiten. Het hebben van veel publicaties gaf bijvoorbeeld niet de doorslag voor een vaste baan. Hard werken evenmin. De 42 wetenschappers die Van Balen ondervroeg, stellen dat ze min of meer bij toeval op hun academische werkplek zijn beland.
Het hebben van een hoogleraar als begeleider is soms wel een voordeel; die helpt jonge wetenschappers aan contacten en zet hen inhoudelijk op het juiste spoor. Van Balen constateert dat wie op het juiste moment op de juiste plaats een goede begeleider ontmoet, beter doorstroomt.
Toch is ook de betrokken begeleider geen garantie op een vaste baan. Wanneer de hoogleraar naar elders vertrekt, komt de universiteit de belofte van een baan niet altijd na, blijkt uit het rapport.
