GKN kritisch over vormgeving SoW
Er is binnen de Gereformeerde Kerken in Nederland veel onvrede over de manier waarop het Samen op Weg-proces gestalte krijgt. Dat is een van de uitkomsten van een recent vanuit de gereformeerde kerk van Nieuw-Vennep uitgevoerde enquête over het SoW-proces.
Ruim 90 procent van de 141 gereformeerde kerkenraden die meededen aan de enquête is vóór de eenwording van de kerken. Bijna 80 procent echter onderschrijft de stelling dat de beheersbevoegdheid (het beheer van de kerkelijke goederen) aan de plaatselijke kerk toebehoort. Eveneens een zeer groot deel van de kerkenraden vindt dat de synode rekening moet houden met de ingebrachte bezwaren (87 procent). De uitslag is gestuurd aan alle leden van de gereformeerde synode.
De kerkenraad van Nieuw-Vennep benadrukt dat het proces van eenwording niet mag stagneren. De enquête is volgens haar een uiting van zorg ten aanzien van de kerkvisie die aan de nieuwe kerkorde en ordinanties van de toekomstige verenigde kerk ten grondslag ligt. De kerkenraad ziet zijn enquête als een „noodkreet.”
Uit de antwoorden op de enquête blijkt dat veel gereformeerde kerkenraden inhoudelijke bezwaren koesteren tegen de voorgestelde kerkstructuur, als zijnde niet meer van deze tijd. Ook leven er ernstige twijfels over de manier waarop de fusieplannen worden geïmplementeerd.
Veel kerkenraden zijn, blijkens de ingezonden reacties, van mening dat bezwaren niet op juridische gronden kunnen worden verworpen (74 procent). Sommige kerkenraden plaatsen kritische kanttekeningen, zoals: de voorgestelde kerkorde zorgt voor verspilling van geld en energie, de organisatie wordt een duur „waterhoofd” op een kleiner wordende kerk en „aan het gereformeerde kerkmodel moet worden vastgehouden.”
De kerkenraad van Nieuw-Vennep stelt vast dat de resultaten niet representatief zijn voor alle gereformeerde kerken, omdat „slechts” 226 (van de ruim 600) kerkenraden hebben gereageerd. Daarvan hebben er 141 de enquête daadwerkelijk ingevuld.
Ook is de kerkenraad zich ervan bewust dat de enquête niet op professionele wijze tot stand is gekomen, en zeker niet langs de „ambtelijke weg”. „Dat neemt echter niet weg dat wij teleurgesteld waren door het ”formele” standpunt van het moderamen van de triosynode, die de enquêteresultaten op voorhand afwees. Onzes inziens gaat deze uitspraak voorbij aan de mondigheid van individuen en aan talloze ”buitenambtelijke” acties op openbaar én kerkelijk terrein, die wel degelijk een herkenbare invloed hebben gehad op de uiteindelijke besluitvorming.”
