Dit voorjaar behaalde de SP in Kampen voor het eerst een zetel. Boddeus neemt die plaats enthousiast in, zij het dat zijn keus voor de Socialistische Partij niet voor iedereen even vanzelfsprekend is. Als belijdend lid en oud-diaken van de Gereformeerde Kerken vrijgemaakt merkte hij dat velen uit zijn kerkelijke omgeving activiteiten voor de SP bepaald niet op prijs stellen. „Ik heb een hoop kritiek gekregen. Ik zie echter niet in waarom de uitgangspunten van de SP in strijd zouden zijn met mijn geloofsopvattingen.”

Boddeus begrijpt niet waarom sommige kerkmensen het zo verschrikkelijk vinden dat hij SP-raadslid is. „Ze hebben me dat nog niet kunnen uitleggen. Ik vind het ook vreemd om een ander zo hard af te wijzen, terwijl je de liefde predikt.”

Boddeus zegt niet verbitterd te zijn, al geeft hij toe op dit moment niet vaak meer de kerk te bezoeken. „Veel kerkmensen zijn niet eens op de hoogte van de huidige standpunten van de SP. Zij denken dat iedereen van deze partij overtuigd communist is of Mao Zedong navolgt, alle winkels op zondag open wil hebben en euthanasie prima vindt. Dat ligt veel genuanceerder.”

Boddeus’ liefde voor de SP ontwaakte nadat hij in 2002 de Stemwijzer invulde en bij de socialisten uitkwam. De verpleegkundige vroeg het partijprogramma op en concludeerde dat de uitgangspunten goed samen konden gaan met zijn christelijke geloof. „Ik heb er moeite mee dat christelijke partijen defensie altijd een warm hart toedragen, de aanval van de VS op Irak nooit afwezen en Israël onvoorwaardelijk blijven steunen. Dat de SP opkomt voor de kansarmen in onze samenleving is vanuit het christelijke geloof juist goed verdedigbaar.”

Boddeus is blij in Kampen voor de SP aan het werk te kunnen. Dat de meeste SP-raadsleden bij hun installatie de belofte kiezen, speelde voor Boddeus geen enkele rol om de belofte af te leggen. „Het is een persoonlijke keuze. Als het geloof een grotere rol zou gaan spelen, zou ik een andere keer misschien de eed kiezen. Maar je wordt daardoor heus geen beter raadslid.”

Voor de Kampenaar geldt de eed of belofte als een loyaliteitsverklaring aan de wet. Hij vindt het prima dat raadsleden daarbij God als getuige aanroepen. „Het biedt geen voordelen om dat af te schaffen. Maar ik zou het ook geen drama vinden als het wel zou gebeuren. Ik heb meer moeite met het ambtsgebed dan met de eed, omdat dat dwingender van karakter is.”