„Prof. dr. Bram van de Beek stelde in zijn afscheidscollege radicaal de belijdenis van God aan de orde. Praten is alleen mogelijk als God aan ons denken voorafgaat, als Hijzelf de bron van ons spreken is. De paus van Rome, op bezoek in Engeland, waarschuwde tegen een oprukkend agressief atheïsme; er is een tegenbeweging nodig die vol vertrouwen bouwt op verborgen christelijke fundamenten. Het vleugellam geslagen CDA zoekt opnieuw naar de grondslagformule met de c erin. Alleen het evangelie kan het bindmiddel zijn tussen de flanken. Protestants-hervormden en hersteld-hervormden naderen elkaar niet langer in een juridisch dispuut, maar in iets van een geloofsgesprek. Scriba dr. Arjan Plaisier zegt tien jaar lang niet meer over de kerk te willen praten, om nu echt toe te kunnen komen aan het verstaan van God. De protestantse synode gaat in november vol op het orgel met het stuk over de Godsvraag. Ze zal niet handelen over de nevelige filosofenvraag of God bestaat, maar over de levensvraag: Heer, doe mij een teken ten goede. (…)

Je bent niet klaar met zinnen als: „laten we toch geen ruzie maken” en: „laten we vooral religieus aardig tegen elkaar zijn.” Wie vandaag respect heeft voor religie, kan haar morgen niet meer waarderen en overmorgen niet meer verdragen. Het dunne laagje vernis krab je zo van de cultuur af. Vrijheid en verdraagzaamheid rusten op de grond van het christelijk geloof. Je kunt elkaar alleen maar vasthouden wanneer je weet dat je zelf door God vastgehouden wordt. Voor christenen is het zaak om Godsgetuigen te zijn, „waarachtige aanbidders van de Vader in geest en waarheid” heeft Jezus hen genoemd.”