„En ik hoorde een stem uit de hemel, die tot mij zei…”

Er zou zo’n diepe en ongevoelige gerustheid niet kunnen zijn als er ernstige gedachten en het wezenlijke geloof over de dood waren. Nu zijn er de grote aardsgezindheid en de onverzadigbare gretigheid naar de dingen van deze wereld, of die voor altijd bij ons mogen blijven.

Geloof mij, het ernstig denken over de dood zou ons geweldig aftrekken van deze dingen. De mensen zoeken, helaas, hier hun geluk in de tijd alsof zij een eeuwigdurend verblijf in de wereld hebben. Zij zijn gelijk die arme rijkaard in het Evangelie, die tot zijn ziel zei: „Ziel, gij hebt vele goederen, die opgelegd zijn voor vele jaren, neem rust, eet, drink, wees vrolijk.”

Indien de mensen de dood reisvaardig tegemoet zagen, zouden zij zichzelf zo niet opproppen met deze ledige, wereldse dingen Het zijn slechts mismaakte, ongeschikte voorwerpen om te kunnen voldoen aan de wijd uitgestrekte begeerten van een onsterfelijke geest. Een geest die vanwege zijn schepping is verheven tot de vatbaarheid van een geluk, dat van een hoger en uitnemender aard is dan deze dingen.

Laten de gedachten aan de dood daarom bij u meer ingang vinden, om uw driftig najagen van deze wereld te matigen.

James Durham,
predikant te Glasgow

(”De zaligheid der doden”, 1735)