Leeftijd: 91

Woonplaats: Oudewater

Ze is van 1918. Haar ogen knijpen zich samen, alsof ze het zelf niet kan bevatten. „Ik heb zo veel veranderingen meegemaakt. Zó veel. Mijn leeftijd is eigenlijk niet te overzien.”

Mevrouw Verduin heeft last van hartfalen. „Ik heb zuurstof te weinig. Vooral als er veel mensen om me heen zijn. Ik ben al twee keer van m’n stokje gegaan. In de kerk. Maar ik ga deze week overal mee naar toe. Soms met de rollator, soms in de rolstoel.”

Als meisje hielp ze haar ouders op de boerderij. „Koeien melken en kaas maken.” In 1948 trouwde ze. „Toen zijn we in Ede gaan wonen. Mijn man had daar een zuivelwinkel. Vijftien jaar geleden is hij overleden.”

Mevrouw Verduin is voor de zesde keer met een vakantieweek mee. „We zijn hier één in het geloof. En daar krijgen we ook onderwijs in. De mensen komen uit het hele land. Ja, ik ga elk jaar een keer mee.”

Een bootreis doet mevrouw Verduin liever niet. „Dan zit je met z’n tweeën op een kamer. Ik wil alleen. Dat heb ik nodig. Ik kan niet zonder mensen, maar moet ook op z’n tijd mezelf kunnen zijn.”

Elke keer ziet mevrouw Verduin naar de vakantieweken uit. „Naar de blijdschap en de liefde onder elkaar. Het is vredig hier. We voeren geen twistgesprekken, want we zijn allemaal van dezelfde richting.”

Nu het daar toch over gaat, wil ze graag iets kwijt over haar krant: het RD. „Een degelijke krant, maar er staan te veel theologische stukken in. De een vindt dit, de ander dat. Laten ze daar maar mee stoppen. Het bijvoegsel, dat kleine krantje, vind ik wel heel interessant.”

Muziek is haar grote hobby. „Ik speel graag orgel en piano. Heb les gehad van m’n zus, want die leerde voor onderwijzeres.” Ze laat haar handen zien. „Het lukt niet meer zo. Vroeger wel. Toen speelde ik marsen van Beethoven, psalmen en liedjes van toen zoals ”Op de grote, stille heide”. Weet u wat ook mooi is? De Heilige Stad en het Onze Vader. Prachtig!”

Ze roffelt met haar vingers op tafel. „Muziek? Daar kun je niet mee ophouden. Ik heb een neefje die ook heel geweldig kan spelen: Cor Ploeg. Getrouwd met een Russisch vrouwtje dat prachtig viool speelt. Heerlijk om naar te luisteren. O ja, en de Weddingmars.” Ze neuriet het wereldberoemde wijsje. „Heel mooi bij een trouwdienst. U bent organist? Dan speelt u dat zeker ook wel eens?”

Of ze aan het eind van het gesprek op de foto wil? Mevrouw Verduin lacht ondeugend. „Ik kijk eens naar links, ik kijk eens naar rechts, ik kijk u eens aan… Laten we het maar doen.”

Dit is het vijfde artikel in een zesdelige serie over mensen die meedoen aan een vakantieweek voor lichamelijk gehandicapten in het Roosevelthuis in Doorn. De vakantie gaat uit van de Hervormde Vrouwenbond op gereformeerde grondslag. Volgende week donderdag deel 6.