Opvangplek voor mishandelde blijft geheim
Ouderenmishandeling neemt soms zulke ernstige vormen aan dat opvang elders nodig is. In 2006 startte Den Haag een proef om mishandelde 55-plussers op te vangen. Het project voorzag in een behoefte en werd voortgezet. De gemeente subsidieert twee opvangplekken in een verzorgingshuis. Het initiatief vond onder meer navolging in Amsterdam.
De opvang in Den Haag wordt geregeld door Stichting Wende. „De twee plaatsen zijn vrijwel altijd bezet. Er is zelfs een wachtlijst”, aldus casemanager Andriesina Blom. „Vroeger kwamen senioren meestal in de vrouwenopvang terecht. Dat klikte niet. De mensen in een blijf-van-mijn-lijfhuis zitten vaak in een andere levensfase. Zo’n huis beschikt ook niet over faciliteiten die ouderen soms nodig hebben.”
De opvangplekken in het verzorgingshuis bestaan uit een zit- en slaapkamer, een douche en een keukentje. Niet iedereen die aanklopt, komt voor plaatsing in aanmerking. „Een cliënt moet zelfstandig kunnen functioneren. Al was het maar om de sociale dienst of de gemeente te bezoeken”, stelt de casemanager. De plekken staan open voor mannen en vrouwen uit het hele land, maar het zijn voornamelijk vrouwen die Stichting Wende bellen. „De meesten zijn eind 60, begin 70. Ze hebben meestal een relatie van tientallen jaren achter de rug en werden psychisch of lichamelijk mishandeld. Het is vaak één druppel die hun emmer doet overlopen”, weet Blom. „En daarmee blijkt het ook afgelopen, want vrijwel nooit lukt het de breuk in een relatie te lijmen.”
Stichting Wende biedt één keer per week begeleiding, waarbij vooral regelzaken aan bod komen. „We kijken naar financiën, verzekeringen en helpen bij de inschrijving in de nieuwe gemeente en bijvoorbeeld bij het zoeken naar een advocaat. Mensen zijn vaak murw geslagen door de gebeurtenissen. Ze moeten eerst tot rust komen en zijn niet toe aan hulpverlening door een maatschappelijk werker of een psycholoog. De wond is nog te rauw.”
De opvanglocatie is geheim. De ouderen mogen er geen bezoek ontvangen. „Iemand hoeft andere bewoners niets over zijn situatie te vertellen. Ik adviseer alleen aan te geven dat een rustperiode nodig is. We lichten bij opvang ook de politie in, zodat deze bij calamiteiten snel ter plaatse kan zijn.” Het verblijf duurt in principe zes maanden. Daarna betrekt een cliënt een (aanleun)woning of gaat hij in een verzorgingshuis wonen. Stichting Wende biedt circa drie maanden nazorg. „Mensen vallen vaak in een gat. Ze zitten weer tussen hun eigen spulletjes, die hen confronteren met de periode van mishandeling. De hulp bestaat onder meer uit het helpen herstellen van het contact met de familie, het zoeken naar een vervolg van de hulpverlening en naar dagbesteding.”
www.stichtingwende.nl, 0900-0443322.
Dit is het zevende deel in een serie over mishandeling van ouderen. Volgende week deel 8.