„…een vrouw in de stad, welke een zondares was…”

Deze vrouw was niet zo onrein als Simon zich verbeeldde, maar reiner dan hij. Zij genoot de zondevergeving, die Simon nog miste. Zo bleek dat Jezus deze vrouw en ook Simon in hun hart kende. Ja, nu bleek dat Simon kwalijk had geoordeeld, toen hij meende dat Jezus geen profeet was.

Nu besluit Jezus deze geschiedenis met de zondevergeving van deze vrouw. Jezus kondigt haar eerst de vergeving aan. Dat is een heugelijk en zielsverkwikkend woord. Wat zal haar hart onder dat woord van vreugde zijn opgesprongen. Uit Jezus’ mond te horen: Uw zonden zijn u vergeven, en dat ze tot een kind Gods en dochter des Allerhoogste is aangenomen. Niet dat ze nu eerst door dit woord van Jezus de zondevergeving ontving. Zij had daarvan al blijken gegeven door haar liefde en achting tot Jezus, maar zondevergeving werd nu door Jezus nader verzekerd.

Hij deed dit om haar twijfel weg te nemen. Maar ook omdat Jezus’ komst in de wereld niet was om rechtvaardigen, maar om grote zondaars te roepen tot bekering. Nog nader wil Jezus haar in die zondevergeving versterken en bevestigen. Dit was hoognodig, omdat de mensen zeiden: Wie is deze, Die ook de zonde kan vergeven? Daarom moest de wankelmoedigheid van de vrouw worden weggenomen.

Johannes Barueth, predikant te Dordrecht (”De boetvaardige zondares”, 1752)