Leeftijd: hij: 85; zij: 84

Woonplaats: Stolwijk

Ze komen beiden van de boerderij. Hij was vroeger een stille jongen. „Ik durfde nog geen meisje te vragen. We zijn door vrienden aan elkaar gekoppeld.” Zij: „Ik heb hem aan de praat gekregen in onze verkeringstijd. En aan de praat gehouden.” Hij: „Maar ik heb ook een cursus ”spreken in het openbaar” gevolgd.”

Van verlegenheid heeft Van der Bas geen last meer. Hij vertelt het ene na het andere voorval. „We woonden in Moordrecht zo afgelegen dat ik niet naar zondagsschool en catechisatie ging. Ik moest thuis van m’n vader de catechismus leren. Als ik hem helemaal uit het hoofd kende, kreeg ik een fiets. Het lukte toen ik zeventien was.”

Van der Bas schakelt over naar Krimpen. „We waren getrouwd en woonden pal naast de kerk van de oud gereformeerde gemeente. Als we zondags buiten in de tuin zaten en de deuren van de kerk stonden open, dan konden we ds. Mieras horen preken. Ik zei dat ooit tegen hem. Hij antwoordde: Dan zal ik de diakenen voortaan ook bij u langs sturen.” Mevrouw Van der Bas ziet het voor zich: „Met de collectezak over de heg.”

Het echtpaar Van der Bas, dat in een zorgcomplex in Stolwijk woont, gaat voor „de achtste of negende keer” met een vakantieweek voor lichamelijk gehandicapten mee. Zij is suikerpatiënt, loopt moeilijk en zit veel in de rolstoel. Hij heeft last van een evenwichtsstoornis en gebruikt een rollator. Wat hen trekt in de vakantieweek? Van der Bas: „De liefde en de zorg die we ondervinden van de leiding. Mijn vrouw moet elke dag gespoten worden; het gebeurt altijd precies op tijd.”

Het echtpaar runde jarenlang een zuivelwinkel, maar predikant worden, dat was eigenlijk de grote wens van Van der Bas. Het is er nooit van gekomen. „Maar de Heere heeft het goed gedaan, hoor.” Er kwam iets anders voor in de plaats. „Ik heb me veel beziggehouden met het maken van vragen bij boeken als ”Het zien op Jezus” van Ambrosius en ”De redelijke godsdienst” van A Brakel. Het was een idee van de heer Kuijt van de Driestar. De Banier heeft de vragenboekjes uitgegeven. Het werk was m’n lust en m’n leven.”

Nog één voorval wil Van der Bas kwijt. „Ik lag twintig jaar geleden in het ziekenhuis met een hartinfarct en een aorta die op springen stond. De arts die mij zou opereren, zag de situatie somber in en zei vlak voor de operatie: Zullen we bidden? Hij lag op z’n knieën naast me. Ik heb nog nooit zo’n bewogen gebed gehoord.”

Dit is het eerste artikel in een zesdelige serie over mensen die meedoen aan een vakantieweek voor lichamelijk gehandicapten in het F. D. Roosevelthuis in Doorn. De vakantie gaat uit van de Hervormde Vrouwenbond op gereformeerde grondslag.