Rekeninghouders vallen in de genoemde situatie, zoals vorig jaar bij de ondergang van DSB, onder het zogeheten depositogarantiestelsel. Die voorziening waarborgt een volledige vergoeding tot een bedrag van 100.000 euro. Dat plafond is na het uitbreken van de kredietcrisis in 2008 in Europees verband afgesproken en zal vanaf eind dit jaar in alle EU-lidstaten van kracht zijn. Nederland hanteert reeds langer deze bovengrens.

Tot dusver moeten spaarders, zowel individuele personen als bedrijven, maanden wachten alvorens zij hun inleg terugzien. Barnier wil die termijn nu vastleggen op hooguit zeven dagen. Verder geschiedt de uitbetaling straks automatisch, dus zonder dat een gedupeerde een aanvraag daartoe hoeft in te dienen en te maken krijgt met de administratieve rompslomp daarvan. De dekking zal van toepassing zijn voor tegoeden in alle soorten valuta.

De uitkeringen vinden plaats uit een nationaal garantiefonds. Het is de bedoeling dat de banken dat zelf vullen, maar om deze ondernemingen niet in korte tijd op hoge kosten te jagen, mogen zij er tien jaar over doen om de te vormen collectieve reserve op peil te brengen. Bij calamiteiten in de tussenliggende periode springen de overheden eventueel bij.

Voor mensen die sparen bij een kantoor van een buitenlandse instelling wordt de procedure bij een crash vergemakkelijkt. Zij ontvangen namelijk compensatie uit het garantiefonds van hun eigen land. Zij zijn dus niet meer aangewezen op de autoriteiten in de lidstaat waar het hoofdkwartier is gevestigd. Later volgt een verrekening tussen de betrokken landen.

Barnier beoogt ook kleine beleggers meer zekerheid te verschaffen. Zij lopen, anders dan spaarders, per definitie een koersrisico. Daarvoor wordt uiteraard geen bescherming geboden. Wel kunnen zij de verliezen declareren die voortvloeien uit fraude of wanbeleid van het beleggingsfonds dat de middelen beheert. De maximale omvang van de vergoeding verschuift van 20.000 naar 50.000 euro. Het geld dient binnen negen maanden te zijn gestort. Nu duurt dat soms jaren.

Voorts heeft Barnier gisteren een witboek uitgegeven om een discussie te starten over de invoering van eveneens een garantiestelsel voor levensverzekeringsproducten. Twaalf 
EU-lidstaten –Nederland behoort daar niet toe– kennen al zo’n 
faciliteit. Die voorziet in het geval dat een assurantiemaatschappij in problemen raakt, in een schadeloosstelling voor polishouders die premies hebben gestort om kapitaal op te bouwen. Belanghebbenden zijn tot eind november in de gelegenheid om te reageren op de mogelijke opties voor een regeling.

Barnier, die binnen de Europese Commissie de financiële dienstverlening in zijn portefeuille heeft, werkt stap voor stap aan het realiseren van een veiliger en solider financieel systeem en aan maatregelen om een volgende crisis te vermijden. In dat kader voert hij een omvangrijke programma van hervormingen uit dat allerlei aspecten omvat en dat de voorschriften ten aanzien van bijvoorbeeld toezicht, bonussen, hedgefondsen, kapitaaleisen en speculatie aanscherpt. „We doen dat met grote vastberadenheid”, benadrukte de Fransman gisteren in een toelichting.

De jongste voorstellen zijn vooral bedoeld om het vertrouwen van de consument in de financiële sector te herstellen. De plannen hebben nog de goedkeuring nodig van de ministers van de lidstaten en van het Europees Parlement.