Cornelis van de Worp werd op 25 februari in Wapenveld geboren. Zijn vader werkte daar in de papierfabriek. In het eenvoudige milieu waarin hij opgroeide, dacht niemand aan doorleren, maar Cornelis bleek zo goed te kunnen leren dat het er toch van kwam: economie aan de Erasmus Universiteit in Rotterdam.

Dat duurde twee jaar. Toen schrok Van de Worp van wat er zich afspeelde op de papierfabriek waar zijn vader werkte. Bedrijfseconomen kwamen de fabriek binnen en beslisten wie mochten blijven en wie niet. „Toen brak er iets. Ik wilde geen kille saneerder worden en mensen op straat zetten.”

Cijfers

In de moeilijke periode die volgde sprak hij veel met zijn predikant, ds. H. Veldhuizen uit Wapenveld. Die raadde hem aan om predikant te worden. Dat advies heeft hij, niet zonder strijd, opgevolgd.

Zijn studie economie is hem wel van pas gekomen. „Het waren geen weggegooide jaren. Cijfers boeien me nog steeds en ik zie graag begrotingen van de diaconie en de kerkrentmeesters om beleid te kunnen maken.”

Hij heeft zijn preken nooit uitgeschreven maar uitgetypt, in het begin op een elektrische typemachine en vanaf 1988 op een computer. Ds. Van de Worp stond aan de wieg van Reformatica, een stichting die het gebruik van de computer in de pastorie voor de verbreiding van het Evangelie wil stimuleren. Hij is nu voorzitter van de stichting. „We waren er op tijd bij”, zegt hij. „Al voor het jaar 2000 bood de vereniging mogelijkheden voor het via internet beluisteren van kerkdiensten.” Voor de toekomst vindt hij een verdere doordenking van het mediagebruik belangrijk, met name op het gebied van mobieltjes en bijvoorbeeld de iPad.

Zijn eerste gemeente was Dussen-Hank (1985). De overgang naar het Brabantse land betekende voor het gezin Van de Worp een cultuurschok. „In de omgeving waar mijn vrouw en ik opgroeiden kwamen geen rooms-katholieken voor. In Dussen-Hank zag ik de carnavalsoptocht voor de pastorie langskomen en maakte ik kennis met een wielerronde op zondag. Jongelui kregen verkering met een rooms-katholiek meisje of jongen. Ik heb er veel geleerd”, besluit hij.

Ook die periode was niet voor niets. Zijn kennis van de Rooms-Katholieke Kerk kon hij gebruiken als bestuurslid van Stichting In de Rechte Straat (IRS), die vijftig jaar geleden werd opgericht door oud-priester ds. H. J. Hegger. „Ik had in het Brabantse land ervaren dat de rooms-katholieke kerkleer leeg was. Tegenwoordig weten velen de verschillen met die kerk niet meer, maar ze zijn er terdege. De Rooms-Katholieke Kerk is in haar diepste wezen niet veranderd.”

Ds. Van de Worp, nu voorzitter van IRS, vindt het getuigend gesprek met Rome nog steeds noodzakelijk, al erkent hij dat het in Nederland anders ligt dan in sommige andere landen van Europa. „In ons land is Rome als front uit beeld geraakt omdat er andere gevaren dreigen die op dit moment actueler zijn, maar we moeten de ware aard van de Rooms-Katholieke Kerk niet vergeten. Die is duidelijk te zien in Polen, België en Spanje waar IRS onder meer werkt.”

Ds. Van de Worp laakt het soms eindeloos zoeken naar compromissen om anderen maar te kunnen vasthouden. „Het gevaar van deze tijd is dat we zo veel water bij de wijn doen om elkaar maar vast te houden dat er niets duidelijks meer overblijft. Het is de vraag wat we elkaar dan nog te zeggen hebben. We moeten de boodschap van het Evangelie helder houden, ook naar onze jongeren toe. Jongeren haken juist af bij een vage boodschap. Het is net als met slagroom: eerst lijkt het heel wat, maar wat blijft ervan over?”

Na Dussen-Hank volgde het Veluwse Ede (1990), een grote gemeente, waar hij met veel anderen samenwerkte en daardoor ook veel leerde. Hij stond er zeventien jaar.

In 2007 vertrok hij naar Wezep, vlak bij zijn geboortedorp Wapenveld. „Het voelde als thuiskomen. We ervaren een band van gemeenschap, ook in de gewone dingen. Wat is het mooi als ik op maandag in de supermarkt een reactie krijg op de preek van zondag. Dan ervaar ik dat we samen de boodschappen doen en samen onder het Woord zitten. Ik vind het ook bijzonder als ik tijdens pastorale bezoeken dialect kan spreken. Dan kom ik naar mijn gevoel dichter bij het hart van mensen.”