„En hij begeerde zijn buik te vullen met den draf, dien de zwijnen aten; en niemand gaf hem dien.”
Men zou gemakkelijker een berg kunnen bewegen dan mijn hart. Dit harde hart wil niet verbroken of geholpen worden onder alle oefeningen. Nu is het hart geneigd om alles te laten varen. Het gaat in dit opzicht met het hart gelijk het met Hagar ging. Toen de fles met water leeg was, wierp ze het kind onder een boom en zat van verre, omdat ze het kind niet wilde zien sterven.

Zo is het met de ziel. Als de flessen van die heilige en schoon schijnende plichten leeg zijn, zit zij in moedeloosheid neer en zegt: Goede God, het zal nooit wel wezen. Mijn ziel zal nooit aangenaam zijn en mijn zonden zullen nooit vergeven worden. Het hart begint aldus bij zichzelf te spreken: Ik heb betere middelen gehad dan ooit enig schepsel gehad heeft. Veel begenadigde vrienden hebben mij raad gegeven. Evenwel is de schuld van mijn zonden mij altijd voor ogen en mijn consciëntie is niet gerust. Ja, deze zonde, dit blinde verstand en dit harde hart zullen nooit ten onder gebracht worden.

De Heere Jezus kan meer doen dan gij en ook meer dan de wereld. De Heere wil u doen zien dat u en de wereld niets kunnen doen, opdat Christus de schuld van de zonde wegneemt, uw consciëntie geruststelt, en uw verdorvenheden ten onder brengt.

Thomas Hooker,
predikant te Newton (Am.)

(”De ware zielsvernedering”, 1678)