Laten wij altijd aan onze dood denken en de zonde nalaten, opdat de zonde ons niet in het graf brengt. Laten wij ons levenseinde overwegen en laten wij als wijze maagden zijn met de olie van het geloof in onze lampen, opdat onze ziel met de Bruidegom in het land van eeuwige zaligheid zal ingaan.O, dat ons gemoed maar aan Gods barmhartigheid zou beantwoorden. Dan zullen wij ervan overtuigd worden om deze ijdele en zondige wereld te verzaken. Dan zullen wij met de apostel Paulus hier alles voor schade en drek achten en verlangen om niet meer te weten dan Jezus Christus en Dien gekruisigd! Dan kunnen ziekten en dood komen zonder dat wij er bang voor zullen zijn.

Wij kunnen van nature de angsten van de dood niet verdragen, totdat wij door tal van beproevingen en oefeningen in dit leven onderwezen zijn. Onze oprechte bekering behoort te blijken uit het onderzoek van ons hart. Zij moet ook blijken uit de belijdenis van onze zonden en overtredingen die wij dagelijks doen, en uit de belijdenis dat God rechtvaardig is in Zijn oordelen. Voorts moet ze blijken uit het ongeveinsd zuchten om verzoening in Christus.

Samuel Smith, predikant te Prittlewell

(”Het laatste oordeel”, 1621)