Maandag riep de gewezen PvdA-staatssecretaris Timmermans de andere partijen ertoe op duidelijkheid te bieden over mogelijke coalitievorming met de Partij voor de Vrijheid. De oproep van Timmermans was bedoeld om de partij van Wilders zo veel mogelijk in de hoek te drijven. Niet zonder reden betitelde Wilders dat als het aanleggen van een cordon sanitaire.Het pleidooi van Timmermans, later overgenomen door PvdA-leider Bos, is wel te begrijpen. Wilders had juist die morgen in De Telegraaf gezegd graag deel te nemen in de regering van dit land. Dat is een scenario waar je je terecht grote zorgen over kunt maken.

De drijfveer van de PvdA is uiteraard om al op voorhand te voorkomen dat er straks een rechts politiek blok zal ontstaan van CDA, VVD en PVV. Dat had Bos echter beter kunnen bedenken toen de coalitie nog intact was.

Overigens had de PvdA-leider ook vorig jaar al aangegeven niet met de PVV te willen regeren. Maar juist door dat in het zicht van de verkiezingen te herhalen en zo nadrukkelijk de stellingen te betrekken, genereert de PvdA een slachtofferrol voor Wilders.

Die manipuleert op zijn beurt juist handig door aan te geven dat met hem over bijna alle punten te praten valt, met uitzondering van het AOW-voorstel. Ook over controversiële standpunten zoals islamisering wil hij onderhandelen. Daardoor creëert hij het beeld van een politicus die zeker voor rede vatbaar is.

Het is niet ondenkbaar dat de oproep van de PvdA uiteindelijk winst betekent voor de PVV. Dat had de linkse partij kunnen weten, want twintig jaar geleden gebeurde iets dergelijks in België met het Vlaams Blok, later het Vlaams Belang. Steeds kondigden alle andere partijen voor de verkiezingen aan dat ze op geen enkele manier met het Vlaams Blok zouden samenwerken, zelfs geen moties zouden steunen. Toch weerhield dat de radicale partij er niet van te groeien en uiteindelijk zelfs de grootste fractie te worden in Antwerpen.

Daar komt bij dat zo’n volledige uitsluiting op gespannen voet staat met democratische spelregels. Waar men Wilders verwijt dat hij een deel van de Nederlandse bevolking niet mee wil tellen, gebeurt dan het omgekeerde: de PVV-Kamerleden wordt het onmogelijk gemaakt hun werk te doen. Je hoeft geen sympathie voor Wilders te hebben om te zeggen dat dat onverstandig en onfatsoenlijk is. Wie kritiek heeft op standpunten van de PVV moet op een andere partij stemmen of desnoods naar de rechter stappen.

Het is beter om even te wachten tot de verkiezingen om te zien of samenwerking met Wilders gewenst is. Pas dan blijkt hoe groot zijn aanhang werkelijk is en of hij de juiste mensen beschikbaar heeft om te regeren. En de geschiedenis van de LPF heeft geleerd dat het dragen van regeringsverantwoordelijkheid een goede manier is om snel van dubieuze standpunten af te komen.