Op z’n minst teleurstellend is de manier waarop de bewindslieden, nadat ze nauwelijks een paar uur hadden geslapen, rollebollend verder gingen. Nog voor ze de situatie vandaag konden uitleggen aan koningin Beatrix, beschuldigen PvdA en CDA elkaar over en weer van leugens en woordbreuk. Ze trokken zich weinig meer aan van het standje dat ze donderdagavond kregen van de nestor van de kamer, SGP-voorman Van der Vlies.Dat illustreert niet alleen hoe diep de kloof en hoe groot het gebrek aan vertrouwen tussen de twee coalitiepartners was. Het maakt de kans ook steeds kleiner dat de twee middenpartijen straks weer samen in het bootje zullen stappen. Daardoor ontstaat ruimte voor een regering vanuit de flanken, maar zowel van links als van rechts valt weinig goeds te wachten.

Teleurstelling is er ook omdat een kabinet met twee christelijke partijen z’n karwei niet heeft kunnen afmaken. Toen de ChristenUnie drie jaar geleden aan boord stapte, werden al vraagtekens geplaatst bij de invloed die deze kleine partij kon hebben. Terecht, zo blijkt nu, want van een echte koerswijziging is geen sprake geweest. Bij een enkel punt dat de CU had ingebracht, werd eerder het tegendeel bereikt: door de discussie over gewetensbezwaarde trouwambtenaren die geen homohuwelijken willen sluiten, is hun positie er juist slechter op geworden.

De keerzijde daarvan is dat de aanwezigheid van de ChristenUnie wel degelijk zand in de seculiere machine heeft gegooid. Christenen waren ineens weer in beeld. De weerzin die dat opriep, ook bij de PvdA, en de vrees voor de rouvoetisering van de maatschappij bewijzen al dat de CU niet kleurloos was.

Dat het nu gevallen kabinet nog verschillende klussen niet heeft afgehecht, is vooral teleurstellend omdat het maar de vraag is wat daar na de verkiezingen mee gebeurt. Zo is het jammer dat er niet meer vaart gemaakt is met de aanscherping van de Winkeltijdenwet die het misbruik van de toerismebepaling moet tegengaan. Het is de vraag of de PvdA die wetswijziging zal blijven steunen, omdat duidelijk is dat PvdA’ers op gemeentelijk niveau juist rekkelijker met de zondag willen omgaan.

Een ander heikel punt is de aanpassing van de Algemene wet gelijke behandeling. Toezeggingen bij de vorige kabinetsformatie dat de vrijheid van onderwijs niet aangetast zou worden, hebben nu geen kracht meer. De PvdA-ministers Plasterk en Koenders hebben in het vorige kabinet hun nek uitgestoken voor de emancipatie van homo’s. Van die kant valt dus weinig steun te verwachten.

Die teleurstelling moet, in de aanloop naar twee verkiezingsrondes, voor christenen reden zijn tot verootmoediging en onderlinge eensgezindheid, maar vooral tot gebed. Daarbij moet het hen niet in de eerste plaats gaan om meer ruimte voor christenen, maar om de erkenning van het gezag van God in de regering van ons land. Dat is tot heil voor heel het volk.