Het hoeft natuurlijk geen betoog dat een kerk of gemeente die niet missionair is, geen levende, Bijbelgetrouwe gemeente is. Predikanten en gemeenteleden die geen enkele passie hebben om het Evangelie verder te dragen de wereld in en buiten de kring van de eigen gemeente de boodschap van zonde en genade te proclameren, die hebben veel huiswerk te doen.De Bijbel is vol van missionair elan dat zijn spits lijkt te vinden in de uitroep van Paulus, de zendingsapostel bij uitstek, in zijn brief aan de gemeente van Rome. „Hoe zullen zij dan Hem aanroepen in Welken zij niet geloofd hebben? En hoe zullen zij in Hem geloven van Welken zij niet gehoord hebben? En hoe zullen zij horen, zonder die hun predikt?” (Romeinen 10:14)

Missionair zijn, evangeliseren en zending bedrijven; het is onlosmakelijk verbonden met een christelijke gemeente die wortelt in het Woord. Het is goed dat daarover nagedacht wordt en dat ambtsdragers elkaar daarop bevragen en zo ook proberen van elkaar te leren. Want terecht wordt er in de uitnodiging van de studiedag van de IZB op gewezen dat niet iedere predikant in dit opzicht dezelfde gaven heeft en dat, als het gaat over zending en evangelisatie, ook niet alles alleen verwacht moet worden van de predikant.

Wellicht dat vrijdag op de studiedag de lichtbundel ook even helemaal de andere kant opzwaait. Want mag een herder en leraar eigenlijk ook een periode géén zendeling zijn? En mag een gemeente ook een periode introvert en op zichzelf gericht zijn?

Ooit zei een predikant dat het moderne gemeenteleven steeds meer de trekken krijgt van een doorlopende receptie. Het verenigingsgebouw is nog net geen 24 uur per dag open, maar het scheelt soms niet veel.

Fout? Zeker niet. Maar het kan gemeenteleden soms wel intens moe maken. Geen moeheid uit luiheid, maar omdat er gesnakt wordt naar een plaats waar er opgeladen kan worden.

Was het de Heere Jezus Zelf niet Die Zijn discipelen bij tijden apart nam? Hij haalde hen uit de schijnwerpers, bevroeg hen en reikte tegelijk antwoorden aan.

De gemeente van Christus is niet alleen een lanceerplatform voor de boodschap van het Evangelie, maar zij is tegelijk een schuilplaats. Een plek waar de rust geschonken wordt. Een plek waar het zwakke versterkt wordt en waar het weggedrevene, of dat wat dreigt weg te drijven, weer in de kring wordt getrokken. Een veilig huis waar de vragen gedeeld worden en waar de antwoorden gezamenlijk gezocht en gevonden worden in Gods Woord.

Te midden van al het goede en nodige missionaire werk mag die functie van de gemeente niet vergeten worden. Zoals in veel zaken, is ook hier een Bijbels evenwicht noodzakelijk.