Laura (59) liep drie jaar geleden niet over van enthousiasme bij de gedachte aan een buddy. „Wat moest ik met iemand die verplicht aandacht aan mij schenkt? Ik wilde échte vrienden maken. Ik was erg alleen. Daarnaast werd ik panisch bij de gedachte de deur uit te moeten. Ik vind het niet leuk ergens alleen naar toe te gaan. Als ik mooie bloemen in een park zie, wil ik dat kunnen delen.”Uiteindelijk ging de Amsterdamse overstag. „Marianne, mijn eerste buddy, had veel geduld met me. Na Marianne kwam Beppie, een heel andere vrouw. Een type van: kom op, niet zeuren. Ze is punctueel. Ik moet bijvoorbeeld klaar staan als zij aanbelt. Hierover ontstond wederzijdse irritatie. Dat hebben we open besproken.”

Laura heeft moeilijke jaren achter de rug. Ooit was ze gehuwd en gelukkig met haar man, twee dochters en haar baan als röntgenlaborante. Als ik vroeger naar mijn werk in Hoog Catharijne in Utrecht liep, kwam ik langs dak- en thuislozen. Onder hen bevond zich een vrouw. Ik had haar graag willen vragen wat er met je moet gebeuren voordat je dakloos wordt. Een paar jaar later stond ik zelf op straat.”

De zorg voor haar moeder in Polen, afgewisseld met het gezinsleven en het werk in Nederland knakten Laura. Na het overlijden van haar moeder kreeg ze een burn-out en psychische problemen. „Ik raakte mijn huis kwijt omdat niemand zich tijdens de langdurige ziekenhuisopname over rekeningen had ontfermd. Ik ging veel drinken en ben jarenlang opgevangen door de stichting HVO-Querido. Deze organisatie biedt opvang, woonbegeleiding en dagactiviteiten aan mensen die dat nodig hebben.”

Na tien jaar heeft de Amsterdamse weer een thuis. „Ik geniet élke dag van mijn eigen stekje. Ook daarom is het nodig dat iemand mij stimuleert om naar buiten te gaan.”

De buddy van De Regenboog Groep helpt haar over de drempel. Beppie (66) zet zich al tien jaar als vrijwilliger in voor dak- en thuislozen en (ex-)verslaafden. „Na het overlijden van mijn man ben ik naar Amsterdam getrokken. Gelukkig heb ik het verlies goed verwerkt. Ik voel me bevoorrecht en wil graag iets van mijn kracht delen met mensen die het nauwelijks redden in het leven.”

De Amsterdamse geniet van haar vrijwilligerswerk. „Ik trek er het liefst met mijn maatje op uit. Bijna iedereen kikkert daar van op en is even uit de ellende. Ik krijg er zelf ook veel energie van. Dat is nodig. Als het contact je alleen leegzuigt, houd je het niet vol. Als buddy kom ik in aanraking met geschonden levens. Gelukkig kan ik dat meestal goed van me afzetten.”

Het kost soms moeite iemand te motiveren, merkt Beppie. „Maar het is geweldig als de ander na een uurtje glimlacht en zegt: Toch goed dat ik ben meegegaan.”

De contacten met een maatje lopen niet altijd gesmeerd. „Ik trof eens een man die niks zei. Na vijf keer proberen, heb ik een punt achter dat contact gezet. Anderen werden na verloop van tijd verliefd op me, maar dat is niet de bedoeling. Met een vrouw raakte ik bevriend na het beëindigen van het contract, dat je in principe voor een jaar met een maatje afsluit. Daarmee heb ik mijn lesje geleerd. Af en toe stond ze ’s nachts aan mijn deur omdat ze geen onderdak had.”

Laura en Beppie genieten van de tweewekelijkse ontmoetingen. Ze bezoeken Amsterdamse parken, kinderboerderijen en musea en kletsen bij op een terrasje of in een restaurant.

De gesprekken gaan niet alleen over het weer of een museumcollectie. Laura: „Vroeger kon ik alles hebben. Nu ben ik heel kwetsbaar. Als iemand boe zegt, begin ik bij wijze van spreken al te huilen. Ik ga conflicten liever uit de weg. Maar Beppie heeft me geleerd voor mijzelf op te komen en mijn wensen kenbaar te maken.”

Het klikte vanaf het begin tussen ons, merkt Beppie op. „Laura en ik zijn ongeveer even oud en hebben allebei kinderen. Laura is heel open en vertelt over problemen met haar kinderen. Van mij wordt geen oplossing verwacht. Ik geef adviezen en fungeer vooral als klankbord. Ik leer ook van Laura. Ze weet bijvoorbeeld veel van geschiedenis.”

Een buddy en maatje zijn in principe één jaar aan elkaar gekoppeld. Daarna volgt een wisseling van de wacht. „Afscheid nemen is moeilijk. Tegelijktijd waardeer ik de afwisseling. Daardoor ontmoet ik veel interessante mensen.”

Beppie en Laura gaan op beider verzoek nog een poosje samen verder. Beppie: „We hebben fijne momenten samen.” „Jarenlang kon ik nergens meer van genieten. Dankzij Beppie gebeurt dat nu wel. Zij geeft me energie. Ik bezit weer lef genoeg om alleen een kinderboerderij te bezoeken.”

In verband met de privacy zijn achternamen achterwege gelaten.

De interkerkelijke stichting De Regenboog Groep in Amsterdam is op zoek naar 55-plussers die zich als vrijwilliger willen inzetten voor dak- en thuislozen en (ex-)verslaafden. Daarom verzorgt de stichting samen met de Vrijwilligersacademie Amsterdam op 21 januari en 5 februari in de hoofdstad een oriëntatiebijeenkomst over het thema ”Wat doet verslaving met je als mens?” Er komen een vrijwilliger en een ervaringsdeskundige aan het woord. Meer informatie en aanmelden: vrijwilligersacademie.net en 020-3205579. Zie ook deregenboog.org.