„God is getrouw”, zegt Paulus, „door Welken gij geroepen zijt tot de gemeenschap van Zijn Zoon Jezus Christus, onzen Heeren” (1 Korinthe 1:9). In waarheid, geliefden, de trouw van God is een van de grootste heerlijkheden van het ontzaglijk Opperwezen. Die trouw is een van de luisterrijkste parels aan Zijn eerkroon. Vandaar dat Hij de pronknaam draagt van een getrouwe God, Die trouwe houdt tot in eeuwigheid.Maar de apostel wijst in het bijzonder aan waarin de getrouwe God Zijn trouw op een doorzichtige wijze openbaart, namelijk in de roeping van zondaren. Wat een getrouwheid dat Hij zondaren, die tegen Hem hebben gerebelleerd en zeer diep van Hem zijn afgeweken, tot Zich roept en nodigt. Wat een getrouwheid dat Hij hun het middel daartoe aanwijst: de gemeenschap aan Zijn Zoon. Wat een getrouwheid dat Hij hen daartoe roept en nodigt, niet eenmaal, niet tweemaal, maar vele malen. Hij loopt hen door Zijn dienstknechten en gezanten als het ware na. Hij roept hun toe: Wend u toch naar Mij toe en word behouden. Ja, nog grotere getrouwheid bewijst Hij omdat Hij ook enige van die geroepenen krachtdadig trekt en overhaalt tot de gemeenschap van Zijn Zoon, Christus Jezus onze Heere.

Johannes Barueth, predikant te Dordrecht (”De koninklijke bruiloft”, 1774)