„En de leefde geet der met strieken”
Toen Anne van der Meiden in de jaren zestig voorzichtig met een kerkdienst in het Twents begon, had hij niet kunnen denken dat jaren later rouw- en trouwkaarten een Twentse Bijbeltekst zouden dragen. „Volkstaal komt ons aan de botten.”
Van der Meiden leidde vijftig jaar geleden eerste dienst in TwentsZondag herdacht de communicatiedeskundige en parttime predikant in Nijverdal dat hij vijftig jaar geleden zijn eerste Twentse kerkdienst leidde. De „dialectdiensten” hebben een sober karakter en worden volledig in het Twents gehouden. Zondag preekte Van der Meiden over dezelfde tekst als vijftig jaar geleden: „Elke dag heeft genoeg aan zijn eigen armoed.””
Van der Meiden begon met bescheiden verwachtingen, maar het project maakte een vliegende start. „Na uitzending van de eerste dienst werden we overladen met aanvragen. Met name de jeugddiensten waren een groot succes. Er was een tijd dat de politie een weg moest banen naar de kansel en dat de brandweer toezicht hield.” Later werd de belangstelling iets minder, maar nog steeds trekt iedere dienst een volle kerk.
Tussen 1996 en 2007 is de volledige Bijbel in het Twents verschenen. Of een vertaling in een streektaal wel nodig is? Van der Meiden: „Een veelgehoord bezwaar is dat het oneerbiedig zou zijn. Maar ik vergelijk het met de komst van de Statenvertaling. De zogenaamde eerbiedigheid van die taal is er pas in de zeventiende eeuw ingelegd; het Nederlands van die vertaling was ook maar een ‘maaktaal’. En bovendien: Markus schrijft zelf boeren-Grieks, waarom zou dat dan niet ook in een streektaal vertaald mogen worden?”
De kracht van een vertaling in de volkstaal is dat deze zo dichtbij komt, aldus Van der Meiden. „Volkstaal komt ons aan de botten. De Heere Jezus zendt de overspelige vrouw in de Twentse vertaling weg met de woorden: „Too mer, goa mer en doe van noew of an ginne slechte dinge mer.” Dat klinkt lieflijker, en laat de barmhartigheid van Jezus goed uitkomen.”
Bang dat er door de vertaling meer in de tekst gelegd wordt dan er staat, is hij niet: „Het is voor gewone mensen geschreven, dus een vertaling moet het voor de gewone man dichtbij brengen. Als dat lukt, is de vertaling geslaagd.”
Zondag kreeg Van der Meiden een boom aangeboden, met daarbij een steen met zijn „lievelingstekst”, het slot van 1 Korinthe 13 vers 13. „Doch de meeste van deze is de liefde” werd: „En de leefde geet der met strieken.”
