Rond 18.30 uur verzamelt een mensenmassa zich voor de Frits Bodeschool, de basisschool waarop Dirk zijn jonge jaren doorbracht.Jan (14) en Klaas (14) lopen vanavond ook mee. Jan kende Dirk goed. „In groep 8 zat ik bij hem in de klas. Gisteren heb ik de familie gecondoleerd en afscheid genomen van Dirk. Echt moeilijk vond ik het. Buiten heb ik staan huilen. Ook na afloop van de rouwdienst hield ik het niet droog. De eerste dagen leef je in een roes, nu pas dringt de werkelijkheid van de gebeurtenissen tot me door.”

Drie basketbalvrienden van Dirk staan tegen de muur van de school, klaar om zich aan te sluiten bij de stoet. Kees van Helden, Rikus Meun en Bart Visscher lopen naar eigen zeggen mee uit respect voor Dirk. „Dit mag nooit meer gebeuren”, zeggen ze stellig. „Het was zo’n aardige knul, altijd vrolijk.”

Twee meiden van 16 jaar voelen zich wat opgelaten tussen al die filmende cameraploegen. Ze kennen Dirk niet, maar zijn er vanavond toch bij. „Als eerbetoon aan Dirk.” De verdachte kennen ze wel, want die zit bij hen op school. „Een raar idee eigenlijk.”

Niet alleen Urkers lopen mee in de stille tocht. Joe uit Amsterdam en Nicky uit Almere zijn goede vrienden van de oom van Dirk. Wat voert hen hierheen? „Mensen moeten wakker geschud, vinden ze. „We zijn als maatschappij bezig vreselijk af te zakken als een moord als deze wordt gepleegd.”

Harma Schenk woont tegenover de Frits Bodeschool. Ze wijst met haar hand naar de bielzen in de tuin. „In de jaren dat Dirk de school bezocht, liep hij altijd over die dingen te balanceren. Ik zie het nog zo voor me.”

Schenk was dinsdagmorgen bij de rouwdienst. „Er sprak een stuk troost en hoop uit”, vindt ze. „Erg indrukwekkend. Ieder moederhart zal bloeden als je op deze manier een kind aan de dood moet afstaan. Je denkt altijd dat moord en doodslag zich ver weg voordoet, maar het heeft nu ook ons dorp getroffen.”

Adri –hij wil niet met achternaam in de krant– las dinsdagmorgen in de rouwdienst een gedicht voor. Adri is mentor van de catechisatiegroepen 16 tot 20 jaar van de plaatselijke hervormde gemeente. „Ik heb de voorbije dagen als heel onwerkelijk beleefd. Ik heb een dag vrij genomen om alles te verwerken. Maandag heb ik persoonlijk de ouders van Dirk de hand gedrukt, samen met 150 catechisanten. Die grote saamhorigheid onder de jongeren heeft grote indruk op me gemaakt.”

Exact om zeven uur zet de stoet zich in beweging. Ouders en naaste familieleden van Dirk lopen voorop, geflankeerd door de Urker burgemeester Kroon. Omstanders langs de kant van de weg kijken zwijgend toe. Een motoragent regelt op de kruispunten het verkeer. Een automobiliste probeert tot woede van omstanders en de agent toch nog door de afzetting te glippen. Haar poging is vruchteloos.

Ruim een halfuur later verzamelt de menigte zich bij het gemeentehuis. Burgemeester Kroon spreekt de deelnemers aan de tocht toe. „Urk huilt. Een onbezorgde jeugd, veiligheid en geborgenheid. Dat hoort bij Urk. Geen angst, geen vervreemding, geen vertwijfeling. De gewelddadige dood van Dirk heeft ons allen diep geraakt, onze ziel geraakt. Urk rouwt. Alleen samen kunnen we angst omzetten in moed, vervreemding in geborgenheid en vertwijfeling in vertrouwen. Laat liefde regeren boven haat en weet dat het kwade kan worden overwonnen door het goede. Daarbij mogen we kracht putten uit het Woord van God.”

Klik HIER voor het gedicht in de rouwdienst.

Klik HIER voor de toespraak van burgemeester Kroon.