Het stenen bad is gevonden onder huizen naast de Tempelberg in de Oude Stad, in wat tegenwoordig de islamitische wijk is. Volgens de Israëlische oudhedendienst werd het waarschijnlijk door pelgrims gebruikt om zich ritueel te wassen.Het bad bevond zich in de westelijke hal van een gebouw dat zich op een afstand van 20 meter van de westelijke tempelmuur bevond. Deze Klaagmuur is de steunmuur rondom het tempelcomplex dat koning Herodes de Grote in de eerste eeuw voor Christus liet bouwen.

Archeologen legden eerder al delen van het gebouw bloot. Op dit moment zijn ze bezig met de opgraving van een van de drie hallen. Het pand is gemaakt van natuursteen en bevat decoraties. Volgens kenners is het een van de mooiste gebouwen uit de tweede tempelperiode, die loopt van 536 voor Christus tot 70 na Christus.

Pelgrim

Het opgegraven gebouw was mogelijk de plaats waar de Joodse hoge raad, het Sanhedrin, bijeenkwam. Volgens de Joodse geschiedschrijver Flavius Josephus bevond zich een bestuurlijk centrum aan de voet van de Tempelberg.

Volgens projectdirecteur Alexander Onn brachten Joden in het midden van de eerste eeuw na Christus veranderingen aan in het pand. Ze bouwden een grote ”miqve” (ritueel bad) in de westelijke hal en gebruikten het gebouw niet langer als bestuurlijk centrum. Er zijn aanwijzingen dat de stad Jeruzalem omstreeks 50 na Christus groeide, zodat het noodzakelijk werd extra baden te maken voor pelgrims die de tempel bezochten. Voordat Joden de Tempelberg betraden, namen ze een ritueel bad om reinheid te verkrijgen.

De Romeinen verwoestten de tweede tempel in het jaar 70 na Christus. Religieuze Joden bezoeken tegenwoordig met name tijdens de Joodse feestdagen de westelijke muur.