Bent u ooit wel eens, op hoop van eeuwig behoud, vermoeid en belast met het pak van uw zonden, tot Jezus, de enige Rotssteen der zaligheid, gekomen, om zo rust voor uw ziel te vinden? Arbeidt u dagelijks aan het huis van uw zaligheid, om dat op te bouwen en te versieren? Houdt u gedurig de wacht voor uw hart, opdat er geen zonden willens zullen insluipen? Gaat u de trappen van het huis op: beklimt u de hemel met gebeden? Zet u uw vensters open voor de verlichting van de Heilige Geest en jaagt u de heiligmaking na?Ach, zonder dat is alles ingebeeld wat u tot nog toe van de zaligheid en de hemel mag hebben. Het is maar een blinde waan. Hoe hebt u het aangedurfd om in het avondmaal het brood van de kinderen te nemen? Het huis van uw zaligheid staat nog maar... op een zandgrond!

U hebt belijdenis van Jezus gedaan eer u tot het avondmaal werd toegelaten, maar wat als de wereld met zijn verdrukking en vervolging eens tegen u opkwam? Wat als u de eer en rijkdom van de wereld zou moeten verliezen om Jezus te behouden?

O, Jezus en de zaligheid zijn velen geen zuur gezicht waard.

Johannes Barueth,predikant te Dordrecht

(”De predikende en wonderdoende Christus”, 1752)