Nog een ander soort mensen zal het huis van zijn zaligheid op de zandgrond van eigen werken en ingebeelde deugdzaamheid gaan bouwen. Het is waar, Jezus zegt: „…die deze Mijn woorden hoort en dezelve doet…” Dit eist Jezus in deze tekst, doch deze daden moeten wel spruiten uit een waar geloof. Hij eist het echter niet als een daad waardoor men God tot beloning verplicht. Het kan zijn dat men wel afziet van deze zandgrond van uitwendige christenvoorrechten, van Gods barmhartigheid en eigen betrachtingen van deugden, waar duizenden het schip van hun zaligheid op verheffen. U zult u dat mogelijk inbeelden en denken dat u het huis van uw zaligheid gebouwd hebt op de rechte grond die Gods Woord aangeeft, namelijk op de Steenrots Christus. U vertrouwt op Hem, zult u zeggen. U hoopt op Hem, u vertrouwt op Hem als op uw enige Behouder en Zaligmaker. Ook dat is ijdel, zo u geen gebruik van Jezus maakt als de enige Steenrots waarop het grote gebouw van de zaligheid zal rusten.Nu een vraag. Bent u ooit door het licht van Gods Geest bevindelijk ingeleid in uw verloren staat als ellendig en ledig? Zag u in uzelf geen grond om er het anker van uw hoop op de zaligheid in te werpen?

Johannes Barueth,predikant te Dordrecht

(”De predikende en wonderdoende Christus”, 1752)