In het voorstel is opgenomen dat de staat de kerk erkent als „het belangrijkste sociale instituut, en haar geestelijke en culturele waarden als basis van het Wit-Russische volk.” Andersom beschouwt de kerk de staat als een noodzakelijk sociaal instituut, „geroepen om de openbare orde te beschermen en de waarden en moraal te bewaren.”

De staat geeft toe dat zij de kerk „in de tijd van het staatsatheïsme materiële en morele schade heeft toegebracht en dat zij, dienovereenkomstig, de kerkelijke goederen, liturgische objecten en theologische literatuur die werden geconfisqueerd, zal vergoeden, dan wel de materiële schade die door het verlies werd veroorzaakt gedeeltelijk zal compenseren.”

De opstellers van het voorstel opperen het idee de Orthodoxe Kerk vrijheden te geven in het bouwen en herbouwen van kerkgebouwen. Vergunningen voor de investeringsactiviteiten hoeven dan niet te worden overgelegd.

Het document bevat verder een uitspraak over ontoelaatbare toepassingen van abortus en het recht van medisch personeel op religieuze gronden te weigeren daaraan mee te werken.

Juridisch gezien, schrijft de Nezavisimaia gazeta, is de overeenkomst op z’n minst dubieus. De Wit-Russische grondwet laat geen ruimte voor het bevoordelen van de ene godsdienst boven de andere. Toch zal president Loekasjenko het voorstel naar alle waarschijnlijkheid ondertekenen.

In alle voormalige Sovjetstaten is de trend zichtbaar om de traditionele godsdienst(en) een bevoorrechte status te geven. Enkele maanden geleden werd bijvoorbeeld in Georgië een vergelijkbaar verdrag gesloten.