Eiland van rust tussen de wolkenkrabbers
De Thomaskerk staat letterlijk in de schaduw van de glanzende wolkenkrabbers van het kantorenpark aan de Amsterdamse Zuidas. Een eiland van rust in de hectiek van het grote geld. Eén keer per week kunnen managers hier tot bezinning komen in de stiltekapel van de kerk.
Toen in 1965 de Thomaskerk gebouwd werd in de woonwijk die grenst aan het kantorenpark op de Zuidas, heette zij in de volksmond al de Bontjassenkerk, vertelt Bob Boot. Hij is, nadat hij veel functies in de gemeente heeft bekleed, nu vrijwilliger in de protestantse wijkgemeente van de Thomaskerk. Elitair. Er is moeilijk een ander woord te vinden om de Thomaskerkgemeente te karakteriseren.Juist dat elitaire heeft misschien ook wel aantrekkingskracht op de medewerkers die doordeweeks de wolkenkrabbers op het kantorenpark aan de Zuidas bevolken. Het stiltecentrum van de kerk was tot voor kort vijf dagen per week een paar uur open voor bezinning. „Maar dat lukte niet meer met de bemensing en nu hebben we alleen nog een dienst op woensdag”, aldus Boot.
Dit is de laatste aflevering in een vijfdelige serie over stiltecentra in Nederland.
