Vraag het minister Eurlings van Verkeer, als hij de ministerraad verlaat. De normaal zo spraakzame bewindsman klemt zijn lippen opeen. Reageren wil hij niet. Woordvoerders zijn de premier en collega Verburg van Landbouw. Dat is het enige wat uit zijn mond komt.Ook van Verburg wordt niemand iets wijzer. Het kabinet „werkt hard aan een oplossing”, weet zij te melden. En: binnen het kabinet wordt gesproken over een „totaalpakket.” In welke richting dat gaat? De minister zwijgt in alle talen. „Eenvoudige oplossingen zijn er niet.”

Dit is duidelijk: het Westerscheldeconflict ligt het kabinet zwaar op de maag. De kwestie is complex en weerbarstig. In de eerste plaats is er de ruzie met België, dat Nederland schuldige nalatigheid verwijt vanwege het niet snel uitbaggeren van de Westerschelde.

Vervolgens is er het meningsverschil tussen kabinet en Raad van State, die vindt dat het kabinet onvoldoende doet aan natuurherstel in de Schelderegio.

Ten slotte bestaan er ook tegenstellingen in de coalitie. Het CDA is mordicus tegen het onderwater zetten van de Hedwigepolder. De PvdA is ook tegen, maar onderling sterk verdeeld. De ChristenUnie is geen liefhebber van ontpolderen, maar vindt dat er „helaas, helaas” niets anders op zit. „We moeten nu eenmaal ons verdrag met België nakomen.”

Waar de uitweg is uit dit doolhof van tegenstellingen, is op dit moment nog volstrekt onbekend. Wat wel duidelijk is, is dat premier Balkenende vandaag een zwaar gesprek heeft te voeren met de Belgische minister Leterme, die Nederland stevige verwijten zal maken over het Westerscheldedossier.

En wat evenzeer duidelijk is, is dat al het gedoe over de Zeeuwse zeearm Nederland wel eens een flinke duit kan gaan kosten. Als Nederland blijft talmen met uitdiepen, wil de Antwerpse burgemeester Janssens een vette schadeclaim indienen, zo gaf hij gisteren aan. Antwerpen wil zo de gederfde inkomsten terugvorderen. Dan hebben we het wél over, aldus berekeningen van het CPB, 70 miljoen euro per jaar.