Vakantie (II)
Graag wil ik reageren op de vakantieherinneringen beschreven in ”Dat zachte velletje”. Je bent gelijk terug in je eigen leven. Niet om terug te verlangen naar armoe, maar wat was je blij met niets, zoals mevrouw Den Hoed vertelde (RD 11-7). Wij waren ook arm, maar moeder en vader wisten er toch een enorm fijne vakantie van te maken. We mochten gratis in een huisje in Ouddorp, van iemand uit het dorp. Wat genoten we, met niets dan een oude fiets. We zaten ’s morgens om vier uur al op de fiets, vader en ik. We waren toen met zijn vijven, de jongste was nog niet geboren. Ook een klein huisje, zonder douche, en amper warmte. Als het koud was inderdaad een trui, en daar hield het mee op. Op bed de gordijnen eraf en daar kropen we dan onder. Maar wat een enorm gelukkige tijd. Als je dat vergelijkt met de royale vakanties van nu! En waar is de dankbaarheid? De jeugd gaat op school al met een groep soms vier dagen weg. Wat kost dat? En ze vinden het gewoon.
Later, toen ik getrouwd was, gingen we ook met elkaar. Onze oma –ik denk dat ze al 65 was– ging mee. We groeven voor haar een kuiltje in het zand. Ze knoopte een rode zakdoek over haar hoofd. En daar zat ze dan de hele dag met niets. Brood mee en verdunde limonade.Het artikel trof me zo, ook dat van die perzik. Ik heb van het artikel genoten met tranen in mijn ogen.
E. Roozemond-Goedegebuure
Fluzistraat 2
3247 XJ Dirksland
RD 18-7 bevatte een artikel met het opschrift ”Ruimtevaart kan nooit Hemelvaart worden”.
Ik herinner mij dat men met het lanceren van de eerste kunstmaan, veertig jaar geleden, met iets geconfronteerd werd waar men niet op gerekend had. Na deze lancering hoorde ik een preek van wijlen ds. J. Catsburg over Obadja 1:3-4. Hij begon als volgt: „Gemeente, men was over het algemeen in onze kringen van gedachten dat de Heere de lancering wel zou tegenhouden. Nu, ik niet.” Hij stelde, volgens Gods Woord, dat men in hoogmoed nog verder zou gaan: ze zullen hun nest stellen tussen de sterren, en van daar zullen ze nedergestoten worden. Nu, na veertig jaar, weet ik me heel die preek niet meer te herinneren, maar wel dat hij veel inruk op mij maakte.
Als we nu bijvoorbeeld de Bijbelverklaring van Matthew Henry bij dit tekstgedeelte nalezen, blijkt dat we hier eerst te maken hebben met de trotsheid van Edom, maar in het verlengde daarvan met alle vijanden van Gods volk. Op internet (NOS Journaal) kan men zien dat Obama de oud-astronauten van veertig jaar geleden heeft ontvangen. Een van hen wist te vertellen dat een reis naar de maan nu niet veel meer betekent. Hij vond dat er nodig werk van moest worden gemaakt om met een raket naar de planeet Mars te reizen. Obama gaf hier wijselijk geen antwoord op. Hij zal zich nog wel drie keer bezinnen op zo’n dure onderneming in deze tijd van recessie. Maar dat neemt niet weg dat (mocht dit nog eens doorgaan) het nest stellen tussen de sterren steeds dichterbij komt.
G. Kornet
Richter 1
4251 DA Werkendam
Met verdriet neem ik kennis van al de artikelen die de reformator Calvijn vereren als een heilige.
Zijn wij roomser aan het worden dan de paus? Ik doel met name op het artikel van de heer Van Zetten (RD 20-7). Het klinkt misschien oneerbiedig, maar: heel refoland drinkt zich dronken aan de Calvijnwijn die met dit soort promotie gedronken wordt. Laten we eerlijk zijn naar elkaar toe: is dit de bedoeling van dit gedenkjaar?
Wat zou Calvijn gezegd hebben als hij een uur in deze tijd kon kijken? Ik denk dat hij gezegd zou hebben: Ze hebben mij niet begrepen. Ik onderschrijf van harte de uitspraken van de heren Baan en Kamphuis (RD 13-7), die stelden dat ook de gereformeerde gezindte aan heiligenverering doet. En dat is niet ongenuanceerd, zoals Van Zetten beweert; het is de waarheid. Maar dat willen wij vandaag de dag niet meer horen. Waarom niet? We zijn te vroom in onze eigen godsdienst. De leer van de rechtvaardiging van de goddeloze (de leer die Calvijn bracht) is ver te zoeken in ons land. En daar zijn we allen debet aan. „O land, land, land! Hoor des Heeren woord!”
W. T. Nijhof
Zuiderzeestraatweg 16
8096 CA Oldebroek
Van VVD-Kamerlid Nicolaï (RD 18-7) moet het afgelopen zijn met de „verbijzonderingen” zoals uitgewerkt in art. 6 Grondwet, en de overheid dient zich vooral niet al te paternalistisch op te stellen betreffende het vrije woord. Vanuit liberale ethiek is er veel te zeggen voor de overtuiging dat de overheid nu eenmaal niet alle meningen kan inkaderen. Maar terwijl de volksvertegenwoordiger in RD 18-7 min of meer bezweert niet van de vrijheid van godsdienst af te willen, ontstaat sterk de indruk dat de vrijheid van meningsuiting prevaleert. Hij beweert recht te willen doen aan meningen die hijzelf vermoedelijk niet deelt, maar de concretisering zal toch leiden tot een verdere marginalisering van de bijzondere rechtspositie van gelovigen en andere minderheden. Met dit ogenschijnlijk ‘vriendelijke’ voorstel komt Nicolaï via veel U-bochten tot de kern van zijn betoog: niets anders dan een neutrale overheid.
Maar een neutrale overheid is onwenselijk. Onze huidige grondwet is zelfs grotendeels geïnspireerd door de Tien Geboden, die Jahweh door Mozes aan het Joodse volk en de heidenen gaf. Zou de overheid zich op afstand plaatsen, dan laten de gevolgen zich raden: chaos, simplisme, apathisch gedrag en anarchistische toestanden. Bovenal zal er sluipenderwijs steeds minder clementie met die bevolkingsgroepen zijn die vanwege hun levensbeschouwing rekenen met andere dimensies. Christenen mogen in het voorgaande nooit berusten. Met een dergelijke uitholling wordt het christendom verder in de uitverkoop gedaan en zal het gif van het seculiere denken de geesten verder vertroebelen. Christelijke barmhartigheid zal meer uitzondering dan regel worden. Is een dergelijk onheil af te wenden? Met een beroep op het gezond verstand zeker wel en ook door tevens in het besef te verkeren dat niet de mens regeert maar God Zelf. Waar Hij regeert, regeert het leven. Heerlijker neutraal kan niet.
B. Brouwer
Reigersweide 173
1383 KE Weesp
