Wethouder Lamers gaf maandag het startsein voor de restauratie door de onthulling van borden met informatie over de werkzaamheden en over heden, verleden en toekomst van de kerk.Tijdens de opknapbeurt wordt onder meer het tufsteen vervangen door zandsteen, de oorspronkelijk bouwsteen voor de toren. Het ‘echte’ werk begint over een week of twee, het meten van de te vervangen stukken is het eerste karwei. Als alles volgens plan verloopt, kunnen de steigers over een jaar weer weg.

De Rijksdienst voor het Cultureel Erfgoed heeft geëist dat bij de restauratie van het monument weer zandsteen wordt toegepast. Gebruik van dit bouwmateriaal mocht vanaf 1951 niet meer, omdat werken ermee te gevaarlijk was voor de gezondheid. Met de huidige verwerkingstechnieken levert zandsteen geen gezondheidsproblemen meer op.

De opknapbeurt bestaat verder uit het herstellen van voegwerk en het weghalen van de afgebladderde verf van het bovendeel van de toren. Ook plaatst de aannemer glas voor het spitsboogvenster boven de ingang om het te beschermen tegen vandalisme.

De Grote of Sint-Laurenskerk, in de volksmond eenvoudig de Laurenskerk of Laurens genoemd, is gebouwd tussen 1449 en 1525 en is het enige overgebleven laatgotische gebouw in Rotterdam. In de middeleeuwen konden mensen aan het stadsburgerschap komen door 3000 stenen bij te dragen voor de bouw van de toren.

De geschiedenis van de kerk is voor veel Rotterdammers de geschiedenis van de stad. Tijdens de bombardementen op Rotterdam door de Duitsers op 14 mei 1940 en de branden die daardoor ontstonden, raakte de Laurenskerk zeer zwaar beschadigd. Alleen de muren van de kerk en de toren stonden er nog. Mogelijk is de toren blijven staan doordat kort voor de oorlog de houten balkconstructie was vervangen door een betonnen. De beelden van de zwaar getroffen kerk en de wederopbouw na de oorlog werden symbool voor de lotgevallen van de inwoners en hun stad.