De werkgeversorganisatie vraagt zich af in hoeverre de pensioenfondsen die dit maatwerk nodig hebben, ook daadwerkelijk de extra tijd krijgen om hun financiële zaken beter op orde te brengen. „Is de regel nu één jaar waarbij de langere periode de uitzondering is of krijgen de fondsen meer tijd en is de periode van één jaar de uitzondering?”, zo vroeg maandag G. Verheij, secretaris sociale zaken en pensioenbeleid van VNO-NCW, zich af.

Het overleg dinsdag is een vervolgafspraak die in het Najaarsoverleg in 2002 is gemaakt. Daarbij kwamen de partijen overeen de vaste lonen maximaal 2,5 procent te verhogen als antwoord op de magere economische groei van de laatste tijd. Ook de tekorten bij de pensioenfondsen kwamen in dat overleg aan bod, maar daarover zijn verder geen knopen doorgehakt.

Destijds keken de pensioenfondsen tegen een gat van 23 miljard euro aan, grotendeels het gevolg van de gestage daling van de aandelenkoersen op de effectenbeurzen. Die achterstand is nauwelijks in één jaar tijd weg te werken, was destijds al de heersende gedachte. Inmiddels zijn door een voorzichtig herstel van de aandelen in het vierde kwartaal van vorig jaar de tekorten minder groot.

De kern van de discussie is de dekkingsgraad. Dat cijfer geeft aan in hoeverre een pensioenfonds op dit moment in staat is aan alle toekomstige verplichtingen te voldoen. De dekkingsgraad moet minstens 105 procent zijn, zo eist de PVK. Fondsen die daaronder zitten, moeten die grens binnen een jaar overschrijden. Binnen acht jaar moet een fonds de dekkingsgraad naar 135 procent hebben getild.