Sleebos, voorman van de Verenigde Pinkster- en Evangeliegemeenten, nam de handschoen op op een door het Centraal Weekblad belegde ontmoetingsdag tussen protestanten en pinkstergelovigen: „Niet alle drukte is van de Geest, daar ben ik heel nuchter in. Het is meer hoe mensen reageren op het werk van de Geest. Mijn moeder las vroeger in stilte ’s ochtends uit de Bijbel. Ikzelf houd ook van stille tijd. In migrantenkerken, waar ik wel eens voorga, kan het drukker zijn. Dan moet ik weleens m’n driepuntsgordel aandoen.” Verzoenend: „Het gaat echter om vormen, niet om principes.”In Nijkerk zochten de scriba van de Protestantse Kerk en de pinkstervoorman vooral naar wat ze delen. Sleebos: „Katholieken geloven met de ogen, als we kijken naar eucharistie. Protestanten geloven met oren en mond, de preek staat centraal. Pinkstergelovigen doen dat met de handen. Dat is niet zozeer met de handen omhoog tijdens opwekkingsmuziek, maar een pinkstergelovige wil gelijk aan het werk. Maar allen hebben ze een hart.”

Door samenwerking kan „de waarde van het christenzijn weer sprankelend worden voor de wereld.” Dan gaat het niet om een van buiten geleerd lesje, haakte dr. Plaisier erop in: „Een gevaar voor het protestantisme, merk ik kerkbreed, is het intellectualisme. Natuurlijk dienen onze woorden uit het Woord van God komen, maar ook uit het hart. Wat we nodig hebben zijn nederige en zachtmoedige mensen die de Heer volgen. We staan vaak te hakkelen, en we weten het ook niet. Maar het is wel de opdracht.”

Dr. Plaisier en Sleebos namen ook alle tijd om elkaar op de schouder te kloppen. Sleebos is jaloers op de trouw en de loyaliteit van protestanten aan de kerk. „Voor een vaste kerkstructuur zijn pinksterkerken van oudsher huiverig. Het algemeen priesterschap van alle gelovigen betekent echter wel bij ons dat mensen soms een eigen kerkje stichten.”

Dr. Plaisier bedankte voor het compliment, om het vervolgens terug te geven: „Uit onze logge kerk volgt dat we soms bang zijn voor de spontane manier van geloven. We willen zaken snel reguleren.”

De dialoog zal zich toe moeten toespitsen op deze en de toekomende generatie, meent dr. Plaisier. „Een openheid wat de Geest in de tijd voor ons te zeggen heeft is nodig. Voor ons, voor mij geldt dan dat er niet voor niets 800.000 migrantenchristenen in Nederland zijn.”

De scriba hoopt ook dat beide kerken zich verstaan in de doop. Dat bleek een van de grote discussiepunten voor de overvolle zaal. Prof. K. van der Kooi zei te hopen dat de tegenstellingen tussen beide standpunten, zoals volwassendoop en aanvaarding van de kinderdoop, wel helder worden. „Dit zijn wel pijnpunten die er toe doen in de plaatselijke gemeenten.”