De meeste werknemers lopen maandag bij de poort in IJmuiden stug door en willen niets kwijt. Ze ontlopen de cameraploegen en schrijvende journalisten die zich bij de fabriekspoort hebben opgesteld.Op de vraag of hij wil reageren, zegt een man van middelbare leeftijd: „Vandaag maar niet. Al die ellende". Een ander grapt: „Schrijf maar op ’strakke gezichten’ ". Dat laatste klopt aardig, hoewel de meeste werknemers zich glimlachend verontschuldigen dat ze niets willen zeggen.

De man die wel zijn verhaal kwijt wil, begrijpt niet waarom er achthonderd banen moeten verdwijnen. „Ze zeggen dat het komt door de kredietcrisis en het mismanagement bij de banken. Maar de werknemers moeten weer het gelag betalen. Dat banken moeilijk zijn met het verstrekken van kredieten geeft een kettingreactie. De overheid zou ons veel meer moeten steunen".

Een dertiger die de poort bij Corus komt uitfietsen, wil wel kwijt dat hij is geschrokken. „Het komt evengoed onverwacht. Vanmiddag zijn er besprekingen. We krijgen nog te horen hoe het verder gaat. Ik heb er een dubbel gevoel over. Aan de ene kant begrijp ik het wel, aan de andere kant treft het mij en mijn collega’s. Niemand is nu zeker van zijn baan. Het blijft afwachten".