Kerk & religie

Gesprekken onder de luifel

„Ik bén helemaal geen jubileumdominee." Dat moet eerst gezegd worden, vindt ds. A. Hilbers, christelijk gereformeerd predikant te Zwolle. Zaterdag vierde hij zijn 25-jarig predikantenjubileum. „Waar heeft een predikant zo veel aandacht aan verdiend? Mijn vader was ook predikant en ik weet nog hoe het er op zijn verjaardagen aan toeging. Links van hem werd de stapel sigarendozen al hoger, rechts groeide de stapel boekenbonnen. Ik dacht toen al: Als ik later dominee ben, wil ik dát niet."

Door J. van ’t Hul
10 December 2001 10:12Gewijzigd op 13 November 2020 23:18
ZWOLLE – Ds. A. Hilbers: „Er gaapt een grote kloof tussen het ontspannen meedoen aan vrijblijvende evangelisatieactiviteiten en het gestructureerd meedoen in het kerkelijke leven. Er moeten bruggen worden geslagen. Er mag geen alternatieve gemeente onts
ZWOLLE – Ds. A. Hilbers: „Er gaapt een grote kloof tussen het ontspannen meedoen aan vrijblijvende evangelisatieactiviteiten en het gestructureerd meedoen in het kerkelijke leven. Er moeten bruggen worden geslagen. Er mag geen alternatieve gemeente onts

Hilbers werd geboren in de christelijke gereformeerde pastorie van Enschede. Hij groeide op in Leeuwarden en Zwolle. „Als kleine jongen zag ik m’n vader bezig in zijn ambt. En ik dacht: Dat wil ik, als ik groot ben, ook! Daar heb ik ook nooit een seconde aan getwijfeld."

Terugziende: „Er wordt wel gezegd dat predikanten nu een zwaardere taak hebben dan predikanten toen, maar ik ben ervan overtuigd dat mijn ouders het moeilijker hadden dan wij. Stel je voor: in de gang hing de enige telefoon die er in de hele pastorie te vinden was, zo’n zwarte. Er was natuurlijk geen pc. Er was eerst nog geen auto. Het predikantenbestand in de Christelijke Gereformeerde Kerken was maar klein, dus wat heeft mijn vader niet afgepreekt, afgecatechiseerd, afgereisd. En die mensen maakten ook nog eens de overgang mee van dominee oude stijl naar dominee nieuwe stijl. Vader is dwars door de jaren zestig heengegaan. De gemeente werd mondig. De catechisant ging z’n zegje doen. Dat moesten ze toen allemaal maar behappen."

Noorden
De familie Hilbers leefde vroeger én nu vooral in het noorden. De jubilerende predikant begon in 1976 in Mussel, ging vier jaar later naar Emmen en staat sinds 1995 in Zwolle. „Als ik onder Zwolle kom, bekruipt me prompt het gevoel: Hier hoor ik niet! Ik geloof niet dat ik genoeg in huis heb om een westerling aan te spreken. Nee, je zou mij niet naar de Randstad moeten verpoten. Dat ging nooit goed. Als ik met noorderlingen omga, voel ik dat ik zelf ook een noorderling ben."

Er zijn wel predikanten die klagen over de geestelijke koude van het noorden. „Dat herken ik ten enenmale niet. Misschien moet je een noorderling een beetje kennen. Dat zal het wel zijn."

De christelijke gereformeerde kerk van Zwolle is het laatste decennium gegroeid tot een gemeente van 2300 leden, waaraan drie predikanten verbonden zijn. Sinds 1996 is er ook een fulltime kerkelijk werker aangesteld voor de opbouw van het jeugd- en evangelisatiewerk. Volgende jaar moet een vijfde (parttime)werker aan de slag.

„Het loopt ons hier prettig uit de hand", zegt ds. Hilbers. „Via het evangelisatiewerk komen er velen bij de kerk. Dat vraagt energie. Er gaapt een grote kloof tussen het ontspannen meedoen aan vrijblijvende evangelisatieactiviteiten en het gestructureerd meedoen in het reguliere kerkleven. Er moeten bruggen worden geslagen. We willen niet dat er een alternatieve gemeente ontstaat. We zijn kerk en we willen graag kerk blijven. Je gelooft in een heilige, algemene, christelijke kerk en niet in alternatieve groepjes buiten de kerk om. Nieuwelingen willen we graag binnenhalen in de kerk en in het koninkrijk van de Heere Jezus. Daar is de plaats waar ze zich veilig kunnen voelen. De kerk is een schuilplaats voor iedereen, een huis, een thuis. Daarom doen we een dringend appèl op mensen die nog onder de luifel staan, om binnen te komen. Wat is er beter in deze koude wereld dan met elkaar in de schuilplaats te zitten, met elkaar handen te vouwen, met elkaar te zingen, met elkaar te luisteren en zo met elkaar op weg te zijn naar het hemelse Jeruzalem."

Uitstraling
Wat is de uitstraling van de kerk anno nu? „Daar zijn we toch zelf bij! Moedeloos worden? Nee, niet doen! We blijven geloven in de Boodschap die we hebben uit te dragen. De kerk laat al zo veel kansen liggen, vind ik. Welke kansen grijpt de kerk om positief in de publiciteit te komen? Een goed verhaal in de krant, dat is reclame voor de kerk en dus reclame voor het Evangelie."

Wat is de boodschap van de kerk? „Jezus Christus, en Die gekruisigd. Niet meer. Niet minder. Wie het kruis uit het Evangelie weghaalt, houdt een lege huls over. Juist het feit dat Jezus alles voor ons heeft gedaan, bevrijdt van een heleboel kramp. Je ziet dat juist die kerken leeglopen waar te veel gesleuteld is aan de boodschap van de Bijbel. Dan houd je niks over. Daar voelen mensen zich dus niet thuis."

Het kruis is niet populair, beaamt de Zwolse predikant. „Maar, dan zeg je het toch ánders. We moeten zorgen verstaanbaar te blijven. Daarvoor moet de kerk alles uit de kast halen. De kerk is in haar schulp gekropen, maar moet er nodig weer onderuit."

Verlegenheid
Ds. Hilbers reisde in de afgelopen jaren een paar keer met groepen jongeren uit zijn gemeente naar de zendingsgebieden in Zuid-Afrika. In 1999 bouwde de groep mee aan een kerk in KwaNdebele, in 2001 werkte men aan enkele ontwikkelingsprojecten in Venda.

„Ouderen schuiven hun verlegenheid met de kerk graag in de schoenen van de jongeren, maar dat moeten we niet doen. Ouderen zijn zelf het geloof in de kerk een beetje kwijtgeraakt, terwijl jongeren juist weer iets in de kerk gaan zien. Ik heb in Zwolle een heel vak in de kerk dat altijd vol zit met jeugd. Dan moet je je boodschap zo overbrengen dat ze het snappen. Er is in je ambtelijk werk geen grotere bevrediging dan dat je vanuit je ooghoeken ziet: Hé, ik heb ze te pakken."

Op catechisatie heeft ds. Hilbers wel eens gevraagd: Als je nu zelf eens de kerkdienst zou mogen invullen, wat zou je dan gaan doen? En ze kwamen met: Het gebed kan natuurlijk niet gemist worden. En zingen doen we ook wel graag. Bijbellezen hoort er natuurlijk ook bij en dan moet de dominee ook wat over dat bijbelgedeelte zeggen. Dus wat gebeurde er? De hele traditionele kerkdienst kwam weer terug."

Geloof
Hoe omschrijft de Zwolse predikant het begrip “geloven”? „Dat is je overgeven aan Hem. Dat is capituleren."

Geloof is een gave Gods? „Ja, maar daar kom je pas achter als je het hebt. Als je daar vooraf over gaat filosoferen, verdwaal je. Ik hoorde eens een ouderling zeggen: „Je kunt zelf niets aan je bekering doen, maar je moet wel doen alsof." Nou, dat is het! Dat betekent dus dat je je begeeft in de weg van de middelen en vervolgens de Heere Zijn gang laat gaan."

Er is nog iets dat ds. Hilbers hoog zit: „We filosoferen te veel over God en te weinig over Jezus als Heiland. Andere godsdiensten hebben ook een god, maar wij hebben als enige een Heiland. Om ons heen zie je een gigantische vracht religiositeit, maar alleen de Bijbel spreekt over een Heiland, een Heelmaker, een Verlosser, een Redder. Heiland, dat is een begrip met een belijdende klank. Andere godsdiensten zeggen dat ook hun god een einde aan de wereld maakt, maar wij zeggen: Jezus, onze Heiland, komt terug."

RD.nl in uw mailbox?

Ontvang onze wekelijkse nieuwsbrief om op de hoogte te blijven.

Hebt u een taalfout gezien? Mail naar redactie@rd.nl

Home

Krant

Media

Puzzels

Meer