Dat heeft de broederschapsvergadering van de ADS vorige week besloten. De ADS spreekt van een „historisch besluit.”De verandering van rechtspositie van de „leraren” brengt voor doopsgezinde gemeenten hogere financiële lasten mee. Daartegenover staan grotere maatschappelijke zekerheid voor de predikanten en pastoraal werkers en lagere kosten voor de gemeente als een predikant langdurig ziek wordt, aldus Henk Stenvers, algemeen secretaris en directeur van de ADS.

De leraars, zoals ze wel worden aangeduid, krijgen een dienstverband bij de Instelling ten dienste van Doopsgezinde Gemeenten en Predikanten (IDGP), die valt onder de ADS. Dit betekent niet dat zij hun onafhankelijkheid -een gevoelig punt als het gaat om de vraag of kerken het arbeidsrecht moeten (gaan) toepassen- verliezen, licht Stenvers desgevraagd toe.

Stenvers: „Hoewel we misschien over het algemeen iets anders aankijken tegen de predikant dan in de reformatorische kerken vaak het geval is, is het ook bij ons zo dat predikanten niet in dienst van een gemeente zijn. En de vrijheid van verkondiging blijft gegarandeerd. Wat alleen verandert, is dat hun rechtspositie wijzigt en beter geregeld wordt.”

De ADS is zeker niet over één nacht ijs gegaan. „We hebben ons uitgebreid georiënteerd. Daarbij hebben we ons mede laten leiden door wat eind 2005 op een congres in Groningen werd gezegd: dat met name de kleine kerkgenootschappen er heel goed aan zouden doen om een en ander correct te regelen. Ook omdat er zo veel mis gaat in de relatie tussen predikant en gemeente bijvoorbeeld, of als mensen arbeidsongeschikt worden.”

Stenvers laat weten dat de ADS contacten heeft gelegd met dezelfde arbodienst als de Protestantse Kerk in Nederland. De arbo-artsen zijn „goed op de hoogte met het werk van een predikant.”

De Algemene Doopsgezinde Sociëteit telt in Nederland zo’n 9000 leden, 119 gemeenten en 78 predikanten.