Dit is het antwoord dat zij kregen: Ik ken u niet. Uw verzoek is onredelijk, het is niet billijk dat men onbekende personen zal binnenlaten tot een bruiloft die alleen voor vrienden en bekenden is aangericht. Hoe zoet u ook roept: „Heere, Heere”, Ik ken u niet. Deze bruiloft is voor mijn schapen en uitverkorenen. Het is toch geen manier van doen om allerlei gasten die de Bruidegom niet aangenaam zijn, tot de bruiloftszaal toe te laten?Hun verzoek werd hiermee afgewezen. Het is alsof de Heere wat uitgebreider tot hen gezegd had: O, dwaze maagden, u komt Mij nu zo brutaal vragen of Ik de deur van de hemel voor u wil opendoen. Kan er een onredelijker verzoek gedaan worden dan wat u nu aan Mij doet, om de deur van de hemel voor u open te doen? Hoe zou ik deze deur opendoen, terwijl u in uw leven de deur van uw hart nooit hebt willen openen, terwijl Ik er voor stond te kloppen? Moet ik u nu voor de Mijne kennen, u die Mij nooit in uw leven voor de uwe hebt willen kennen?

Wilhelmus Smetterus, predikant te Buyrick (”Zions wijze en dwaze maagden”, 1677)