De aanslagen van 11 september 2001 vormden een keerpunt. Tot die tijd was Bush’ bemoeienis met de Arabische wereld beperkt. Zo was hij zeer terughoudend in het Palestijns-Israëlisch conflict. Dit in tegenstelling tot zijn voorganger Bill Clinton, die veel tijd uittrok om een oplossing te vinden voor deze kwestie.Dit alles veranderde door de aanslagen op New York en Washington. Met steun van de internationale gemeenschap wierpen de Amerikanen eind 2001 het talibanregime in Afghanistan omver, omdat het bewind onderdak verleende aan al-Qaida. Maar al gauw richtte Washington zijn blik op Irak.

De inval in Irak in maart 2003 zorgde voor grote verdeeldheid. Internationaal was er veel verzet tegen. Bush en zijn neoconservatieve volgelingen geloofden dat met het verdwijnen van Saddam Hussein uiteindelijk een democratische golf het Midden-Oosten zou overspoelen.

Landen in de regio werd het vuur na aan de schenen gelegd. Washington legde Syrië sancties op, omdat het land niet meewerkte met de Amerikanen in Irak. Traditionele bondgenoten van de VS, zoals Egypte en Saudi-Arabië, kregen te horen dat ze de mensenrechten moesten respecteren en moesten democratiseren.

Maar toen het slechter ging in Irak veranderde de toonzetting van de Amerikaanse regering. Inmiddels kunnen de bondgenoten, zoals de Egyptische president Hosni Mubarak, weer gewoon hun gang gaan. Politieke tegenstanders worden weer opgepakt en van eerlijke verkiezingen is geen sprake.

De VS knoopten banden aan met Libië, omdat het land zijn nucleaire programma opgaf. Over mensenrechten wordt niet gesproken. Iran hield een deel van zijn nucleaire program jarenlang stil. Na de komst van de ultraconservatieve president Mahmud Ahmadinejad verslechterde de relatie met de VS snel omdat Teheran weigert te stoppen met uraniumverrijking. Regelmatig deden geruchten de ronde over een mogelijke Amerikaanse aanval op Iraanse nucleaire faciliteiten.

Democratische verkiezingen in de Palestijnse gebieden verliepen daarentegen zonder problemen en eerlijk. De bevolking koos de radicaalislamitische Hamas tot grote winnaar. De kiezers straften de corruptie van de partij van president Mahmud Abbas, de favoriet van Amerika en Israël, genadeloos af. Toen Hamas daarna een regering vormde, besloten Israël, de VS en Europa de nieuwe regering te boycotten.

Met een zucht van verlichting ziet het Midden-Oosten president Bush vertrekken. De regio hoopt dat de Democraat Barack Obama zijn intrek in het Witte Huis gaat nemen. Hij zegt snel weg te willen uit Irak en bereid te zijn tot overleg met Iraanse leiders. McCain is in de ogen van velen in het Midden-Oosten een soort tweede Bush. Laten we hopen dat de nieuwe president leert van de „fouten” van Bush, zo stelde de Syrische minister van Buitenlandse Zaken, Walid al-Mualem, het gisteren.